NLD အပါအဝင္အျခားပါတီအမတ္ေတြ ၂၂ဦးဘဲေထာက္ခံသူရွိလို႕ အဆိုရံႈး။

Messenger ကာ တြန္း

ေရႊတိဂုံ ဘုိးဘုိးၾကီး ကုိ ၾက့့ံခုိင္ေရး ပါတီ၀င္မ်ား စည္းရုံးေရးဆင္း

 

 

ေရႊတိဂုံ ဘုိးဘုိးၾကီး ကုိ ၾက့့ံခုိင္ေရး ပါတီ၀င္မ်ား စည္းရုံးေရးဆင္း ********************************************* ရန္ကုန္ျမိဳ ့အတြင္း ျပည္ ခုိင္ျဖိဳး ပါတီ ကုိ လူၾကိဳက္မ်ားလာေအာင္ ျပည္ ခုိင္ ျဖိဳး ပါတီ ၀င္မ်ား က ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ဘုိးဘုိးၾကီးကုိ ျပည္ ခုိင္ ျဖိဳး ၀တ္စုံ လွဴဒါန္းခဲ့ေၾကာင္း တစ္ခ်ိဳ ့ေျပာသည္။ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ဘုိးဘုိးၾကီး ကုိ လွဴဒါန္းထားေသာ ၀တ္စုံမ်ား ပိုးထည္မ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပည္ ခုိင္ ျဖိဳး ပါတီ မွ ဗဟုိ အဆင့္ လူၾကီ းမ်ား ေနရာတည္ျမဲ ေရးအတြက္ ယၾတာအေနျဖင့္ လာေရာက္ လွဴဒါန္းၾကသည္ ဟု တစ္ခ်ဳ ိ ့ဆုိသည္။ တစ္ခ်ိဳ ့လဲ ေျပာၾကသည္ ျပည္ခုိင္ျဖိဳးပါတီအတြင္း တုိက္ပြဲ ေတြ မ်ားေနျခင္းေၾကာင့္ ေရႊတိဂုံ ေစတီေတာ္ဘုိးဘုိးၾကီး လာေရာက္၍ ျပည္ခုိင္ျဖိဳး ၀တ္စုံ လွဴဒါန္းျဖစ္သည္ ဟု ေျပာၾကျပန္သည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ေသာင္းခ်ီတန္ ပုိ းပုဆုိးႏွင့္ ျပည္ ခုိင္ ျဖိဳး ၀တ္စုံ ကုိ လွဴဒါန္းႏိုင္သူမွာ ရန္ကုန္တုိင္းေဒသၾကီးအတြင္း လက္ခ်ိဳးေရတြက္ႏုိင္သည္ ဟု ဆုိၾကျပန္သည္။ ဘယ္သူမ်ားလဲဗ်ာ သီခ်င္းထဲကလုိ ေျပာရင္ မယ္သီတာခုိးတာဘယ္သူလဲ ဆုိတာကုိ စာသားျပင္လုိက္ရင္ ေရႊတိဂုံဘုိးဘုိးၾကီးကုိ အေပၚေအာက္၀မ္းဆက္ ပုိးထည္လွဴတာ ဘယ္သူလဲ ဒီလုိ ဒီလုိ အျဖစ္ ဆန္းေနတဲ ့ရန္ကုန္ျမိဳ ့ပါ။ ျပည္ခုိင္ျဖိဳး ၀တ္စုံလွဴဒါန္းမဲ ့အစား မုခ္ဦးတန္ေဆာင္းမ်ား မုိးေရယုိမွုမ်ားျဖစ္ေပၚေနသည္ကုိ ျပန္လည္ျပဳျပင္ေပးလွ်င္ ပုိေကာင္းမည္လုိ ့ထင္ပါသည္။ မည္သူ ့ကုိမွ မရည္ရြယ္ပါ စုိးမင္းသန္း(ေရေက်ာ္)

ေဂါတမ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အသံေတာ္ကုိ သိပၸံပညာရွင္မ်ား ရွာေဖြေတြ႕ရွိ

သန္းေျခာက္ဆယ္အားတစ္ဦး လွ်င္အေမရိကန္ေဒၚလာသန္း(၄၃၀) စီေပးႏိူင္မည္

လက္ပေတာင္းေတာင္သတၴဳသိုက္မွာ တန္ဖိုးၾကီးမားေသာေရြေငြပမာဏမ်ား စြာပါဝင္ျပီးစမ္းသပ္တူးေဖာ္သုေတသနျပဳလုပ္ခ်က္အရတန္ဖိုးအေမရိကန္ ေဒၚလာ၂၅၇၈၉သန္းရရွိႏိူင္ျပီးႏိူင္ငံရွိ လူဦးေရသန္းေျခာက္ဆယ္အားတစ္ဦး လွ်င္အေမရိကန္ေဒၚလာသန္း(၄၃၀) စီေပးႏိူင္မည္ျဖစ္သည္။ ။

မူးယစ္ေဆးဝါး သယံဇာတေရာင္းရတဲ့ ေငြေတြကို ခိုးထားျပီး ေဒၚလာေတြ ေရႊတံုးစုထားတာ ဘယ္လို စာရင္း တြက္ၾကမလဲ ။

Ko Htay Tint

မူးယစ္ေဆးဝါး သယံဇာတေရာင္းရတဲ့ ေငြေတြကို
ခိုးထားျပီး ေဒၚလာေတြ ေရႊတံုးစုထားတာ
ဘယ္လို စာရင္း တြက္ၾကမလဲ ။ ဘယ္သူေျပာရဲလဲ

ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း
ပညာရွင္မ်ားေျပာၾကား
ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပသည့္အခါတိုင္း အစိုးရက ေငြစကၠဴမ်ား ႐ိုက္ထုတ္ေနသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုကၡေရာက္ေစသည့္ ေငြေဖာင္းပြမႈ ျဖစ္ေပၚလာေစၿပီး
ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း
ပညာရွင္မ်ားေျပာၾကား ဘတ္ဂ်တ္လိုေငြျပသည့္အခါတိုင္း
အစိုးရက ေငြစကၠဴမ်ား ႐ိုက္ထုတ္ေနျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုကၡေရာက္ေစသည့္ အရင္းခံအခ်က္ ျဖစ္ေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈအား
ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏
စီးပြားေရးအၾကံေပး အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာဦးျမင့္ အပါအဝင္ ပညာရွင္မ်ားက ေျပာၾကားသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းမွာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ စံခ်ိန္တင္ က်ဆင္းမႈအျဖစ္ ျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဖိုး ျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီး
ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းမွာ ၁ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိခဲ့ေၾကာင္း
အမ်ဳိးသားဘက္စံု ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္း ႏွစ္ရွည္ရည္မွန္းခ်က္ဆိုင္ရာ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အေျခခံမူေဘာင္တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္အရ သိရသည္။ ထိုသို႔ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း က်ဆင္းေနသည့္ အေနအထားအား ေရရွည္ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ္လည္း
၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္မူ ၁ ဒသမ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ျမင့္တက္ခဲ့ေၾကာင္း ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးဝင္းရွိန္က ေျပာၾကားသည္။

အဆိုပါ ႏႈန္းထားမ်ားမွ ဆက္လက္ၿပီး ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းထားမ်ား
ျမင့္တက္ခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္မူ ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းဝန္းက်င္အထိ ျမင့္တက္ခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘဏ္မ်ားအသင္းမွ ဒုတိယဥကၠ႒ ေဒါက္တာစိန္ေမာင္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအေျခစိုက္ SMBC ႏွင့္
ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းၾကား နားလည္မႈစာခြ်န္လႊာေရးထိုးသည့္ အခမ္းအနားတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ဘဏ္တိုးႏႈန္းမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ရန္မွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေဖာင္းပြမႈ နည္းပါးမွသာ ျဖစ္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။

“ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒုကၡေရာက္ေနရတာ ေငြေဖာင္းပြမႈေၾကာင့္ပါ။
ဒီေငြေဖာင္းပြမႈကိုလည္း အစိုးရက လုပ္ေနတာပါ။ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြ ျပလာတဲ့အခါတိုင္း အစိုးရက ေငြစကၠဴေတြ ႐ိုက္ထုတ္ၿပီး အရသာေတြ႕ေနတာ” ဟု ျမန္မာ-ဂ်ပန္ ဖက္စက္တည္ေထာင္ထားသည့္
Myanmar Security Exchange Center တြင္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ
လုပ္သက္ရွိ ဦးေက်ာ္စိန္ကဆိုသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေငြေၾကး႐ိုက္ထုတ္မႈမ်ား
အျဖစ္ ၂ဝ၁ဝ-၂ဝ၁၁ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ၆၃၃၁ ဒသမ ၈ဝ ဘီလ်ံ၊ ၂ဝ၁၁-၂ဝ၁၂ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ၆၇၂၂ ဒသမ ၆၂ ဘီလ်ံႏွင့္ ၂ဝ၁၂-၂ဝ၁၃ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ၉ဝ၄၆ ဒသမ ၁၉ ဘီလ်ံ ႐ိုက္ထုတ္ခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာႏွစ္တြင္မူ ၂ဝ၁၂-၂ဝ၁၃ ဘ႑ာႏွစ္ထက္ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့နည္း႐ိုက္ခဲ့ေၾကာင္း
စီးပြားေရးပညာရွင္ ေဒါက္တာေအာင္ကိုကိုကဆိုသည္။

“၂ဝ၁၁-၁၂ ဘ႑ာႏွစ္မွာ ဘီလ်ံ ၆၇ဝဝ ေက်ာ္ပဲရွိေပမယ့္
၂ဝ၁၂- ၂ဝ၁၃ ဘ႑ာႏွစ္မွာက်ေတာ့ ဘီလ်ံ ၉ဝဝဝ ေက်ာ္႐ိုက္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုမ်ဳိး တုိး႐ိုက္တယ္ဆိုရင္ အက်ဳိးအေၾကာင္း သိရဖို႔လိုတယ္။
ဒီလိုတိုး႐ိုက္တာက ကုန္ေစ်းႏႈန္းတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေငြ တည္ၿငိမ္မႈကို ဘယ္ေလာက္အထိ ျဖစ္ေစသလဲ။ အစိုးရအေနနဲ႔ အသံုးစရိတ္ ေလွ်ာ့ရမယ္။ ဝန္ႀကီးဌာနေတြ ေလွ်ာ့သင့္တာေလွ်ာ့ၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ပီျပင္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္” ဟု ေဒါက္တာေအာင္ကိုကိုက သံုးသပ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း နည္းပါးသည့္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၂ ရက္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္းအား ဗဟုိဘဏ္ရည္ညႊန္း
ႏိူင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္း ၈၁၈ က်ပ္ျဖင့္ စတင္ေစ်းသတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းအား
ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္မႈ နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဖိုး က်ဆင္းခဲ့ၿပီး တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္ ၈ ရက္တြင္ ျပင္ပေစ်းကြက္၌ အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာ ၁ဝဝ၄ က်ပ္အထိ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။

လက္ရွိကာလတြင္ အေမရိကန္ တစ္ေဒၚလာလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၉၉ဝ က်ပ္ဝန္းက်င္တြင္ ၿငိမ္သက္ေနသည္မွာ တစ္လဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိေနၿပီး ဗဟိုဘဏ္မွ ေန႔စဥ္ေငြလဲႏႈန္း စတင္သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ ေစ်းႏႈန္းအရ အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာလွ်င္ က်ပ္ ၁၈ဝ ခန္႔ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား၏ ေနထုိင္သြားလာမႈ
စရိတ္မ်ား၊ စားဝတ္ေနေရး ကုန္က်စရိတ္မ်ား ျမင့္တက္ခဲ့ၿပီး
ဝင္ေငြျမင့္တက္လာမႈ နည္းပါးသည့္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္မွ လက္ရွိကာလအထိ က်ပ္တည္းမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ရရွိဝင္ေငြအား
မည္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ အသံုးျပဳေနသည္ဆိုသည့္
ေလ့လာခ်က္မ်ားအား ထုတ္ျပန္ေပးရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္ကဆိုသည္။

ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမ်ားအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ အျခားေသာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ ေငြကတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ခရက္ဒစ္ကတ္မ်ားကိုင္တြယ္မႈ တြင္က်ယ္ရန္လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊
မိုဘိုင္းဘဏ္စနစ္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ေခ်းေငြအာမခံစာခ်ဳပ္မ်ား ထုတ္ေဝျခင္း
စသည့္နည္းလမ္းမ်ား လုပ္ေဆာင္၍ ေငြစကၠဴမ်ား ႐ိုက္ထုတ္ေနမႈအား ေလွ်ာ့ခ်သင့္ေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။

၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာႏွစ္ႏွင့္ ၂ဝ၁၄-၂ဝ၁၅ ဘ႑ာႏွစ္မ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမ်ား ျမင့္တက္လာႏိုင္ေၾကာင္း ဇန္နဝါရီ ၂၁ ရက္က ထုတ္ျပန္ေသာ IMF ၏ SMP(Staff-Monitored Program) ဒုတိယအႀကိမ္ ဆန္းစစ္ျခင္း အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရွိသည္။ အစီရင္ခံစာအရ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းသည္ ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာႏွစ္အကုန္တြင္ ၆ ရာခုိင္ႏႈန္းအထက္ ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
၂ဝ၁၄-၂ဝ၁၅ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ အျမင့္ပိုင္းတြင္ ဆက္လက္တည္ရွိေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ “ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ဆုိရင္ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြေတြကို ေငြစကၠဴ႐ိုက္ထုတ္ျဖည့္ဆည္းတဲ့ အေလ့အထကို အျမန္ဆံုးေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ လိုပါတယ္” ဟု IMF ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ SMP အႀကီးအကဲ Mr. Matt Davies က အၾကံေပးေျပာၾကားသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းသည္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ ၈ ဒသမ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၇ ဒသမ ၇ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ၄ ဒသမ ၂ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ၁ ဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ၆ ဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းတို႔ျဖစ္ၿပီး GDP တြင္မူ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္တြင္ ၄ ဒသမ ၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁ဝ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ၅ ဒသမ ၃ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္တြင္ ၅ ဒသမ ၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္တြင္ ၆ ဒသမ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းႏွင့္ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္တြင္ ၆ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ အဆင့္ဆင့္ ျမင့္တက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကးမ်ား ႐ိုက္ထုတ္မႈေၾကာင့္သာ တိုးတက္ျခင္းျဖစ္ပါက အမွန္တကယ္ တိုးတက္မႈဟု မေခၚဆိုႏိုင္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားက ေဝဖန္ေျပာၾကားၾကသည္။ “ေငြေဖာင္းပြမႈေၾကာင့္ ဝင္ေငြနဲ႔ ဝယ္ယူႏုိင္စြမ္းက်တယ္။ ပံုေသဝင္ေငြပဲရတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ပင္စင္စားေတြ ဒုကၡေရာက္မယ္။
ေငြေဖာင္းပြမႈေၾကာင့္ မမွ်တတဲ့ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝမႈေတြ ျဖစ္လာမယ္။
ေငြေဖာင္းပြမႈ ရွိေနရင္ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ တက္ေနတာနဲ႔ပဲ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ ဟန္က်ေနမယ္။ ေငြေဖာင္းပြမႈကို မထိန္းႏိုင္ရင္ စားသံုးသူေရာ၊ လုပ္ငန္းရွင္ေတြေရာ တစ္တိုင္းျပည္လံုးပါ ဒုကၡေရာက္သြားမယ္” ဟု ေဒါက္တာဦးျမင့္က သံုးသပ္ေျပာၾကားသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ဗဟိုဘဏ္ အေဆာက္အအုံအား ေတြ႔ရစဥ္
ဘတ္ဂ်က္လိုေငြျပသည့္အခါတိုင္း အစိုးရက ေငြစကၠဴမ်ား ႐ိုက္ထုတ္ေနသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုကၡေရာက္ေစသည့္ ေငြေဖာင္းပြမႈ ျဖစ္ေပၚလာေစၿပီး
ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ားေျပာၾကား ဘတ္ဂ်တ္လိုေငြျပသည့္အခါတိုင္း အစိုးရက ေငြစကၠဴမ်ား ႐ိုက္ထုတ္ေနျခင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒုကၡေရာက္ေစသည့္ အရင္းခံအခ်က္ ျဖစ္ေနၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ စီးပြားေရးအၾကံေပး အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ ေဒါက္တာဦးျမင့္ အပါအဝင္ ပညာရွင္မ်ားက ေျပာၾကားသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းမွာ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ေမလတြင္ စံခ်ိန္တင္ က်ဆင္းမႈအျဖစ္ ျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဖိုး ျမင့္တက္လာခဲ့ၿပီး ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းမွာ ၁ ဒသမ ၈ ရာခိုင္ႏႈန္းသာ ရွိခဲ့ေၾကာင္း အမ်ဳိးသားဘက္စံု ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္း ႏွစ္ရွည္ရည္မွန္းခ်က္ဆိုင္ရာ စီးပြားေရးႏွင့္ လူမႈေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈအတြက္ အေျခခံမူေဘာင္တြင္ ေဖာ္ျပထားခ်က္အရ သိရသည္။ ထိုသို႔ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း က်ဆင္းေနသည့္ အေနအထားအား ေရရွည္ထိန္းသိမ္းႏုိင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ေသာ္လည္း ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္မူ ၁ ဒသမ ၉၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ျမင့္တက္ခဲ့ေၾကာင္း ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာန ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးဝင္းရွိန္က ေျပာၾကားသည္။ အဆိုပါ ႏႈန္းထားမ်ားမွ ဆက္လက္ၿပီး ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းထားမ်ား ျမင့္တက္ခဲ့ၿပီး ၂ဝ၁၃ ႏွစ္ကုန္ပိုင္းတြင္မူ ရွစ္ရာခိုင္ႏႈန္းဝန္းက်င္အထိ ျမင့္တက္ခဲ့ေၾကာင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘဏ္မ်ားအသင္းမွ ဒုတိယဥကၠ႒ ေဒါက္တာစိန္ေမာင္က ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအေျခစိုက္ SMBC ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းၾကား နားလည္မႈစာခြ်န္လႊာေရးထိုးသည့္ အခမ္းအနားတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ၿပီး ဘဏ္တိုးႏႈန္းမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ရန္မွာ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေဖာင္းပြမႈ နည္းပါးမွသာ ျဖစ္ႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည္။ “ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒုကၡေရာက္ေနရတာ ေငြေဖာင္းပြမႈေၾကာင့္ပါ။ ဒီေငြေဖာင္းပြမႈကိုလည္း အစိုးရက လုပ္ေနတာပါ။ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြ ျပလာတဲ့အခါတိုင္း အစိုးရက ေငြစကၠဴေတြ ႐ိုက္ထုတ္ၿပီး အရသာေတြ႕ေနတာ” ဟု ျမန္မာ-ဂ်ပန္ ဖက္စက္တည္ေထာင္ထားသည့္ Myanmar Security Exchange Center တြင္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ လုပ္သက္ရွိ ဦးေက်ာ္စိန္ကဆိုသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေငြေၾကး႐ိုက္ထုတ္မႈမ်ားအျဖစ္
၂ဝ၁ဝ-၂ဝ၁၁ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ၆၃၃၁ ဒသမ ၈ဝ ဘီလ်ံ၊
၂ဝ၁၁-၂ဝ၁၂ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ၆၇၂၂ ဒသမ ၆၂ ဘီလ်ံႏွင့္
၂ဝ၁၂-၂ဝ၁၃ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ ၉ဝ၄၆ ဒသမ ၁၉ ဘီလ်ံ ႐ိုက္ထုတ္ခဲ့ၿပီး
၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာႏွစ္တြင္မူ ၂ဝ၁၂-၂ဝ၁၃ ဘ႑ာႏွစ္ထက္ အနည္းငယ္ ေလ်ာ့နည္း႐ိုက္ခဲ့ေၾကာင္း စီးပြားေရးပညာရွင္ ေဒါက္တာေအာင္ကိုကိုကဆိုသည္။

၂ဝ၁၁-၁၂ ဘ႑ာႏွစ္မွာ ဘီလ်ံ ၆၇ဝဝ ေက်ာ္ပဲရွိေပမယ့္
၂ဝ၁၂- ၂ဝ၁၃ ဘ႑ာႏွစ္မွာက်ေတာ့ ဘီလ်ံ ၉ဝဝဝ ေက်ာ္႐ိုက္ခဲ့တယ္။
ဒီလိုမ်ဳိး တုိး႐ိုက္တယ္ဆိုရင္ အက်ဳိးအေၾကာင္း သိရဖို႔လိုတယ္။
ဒီလိုတိုး႐ိုက္တာက ကုန္ေစ်းႏႈန္းတည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေငြ တည္ၿငိမ္မႈကို ဘယ္ေလာက္အထိ ျဖစ္ေစသလဲ။ အစိုးရအေနနဲ႔ အသံုးစရိတ္ ေလွ်ာ့ရမယ္။

ဝန္ႀကီးဌာနေတြ ေလွ်ာ့သင့္တာေလွ်ာ့ၿပီး ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကို ပီျပင္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္” ဟု ေဒါက္တာေအာင္ကိုကိုက သံုးသပ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္း နည္းပါးသည့္
၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီ ၂ ရက္က ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္းအား ဗဟုိဘဏ္ရည္ညႊန္း ႏိုင္ငံျခားေငြလဲႏႈန္း ၈၁၈ က်ပ္ျဖင့္ စတင္ေစ်းသတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းအား ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္မႈ နည္းပါးျခင္းေၾကာင့္ ျမန္မာက်ပ္ေငြတန္ဖိုး က်ဆင္းခဲ့ၿပီး

တစ္ႏွစ္ေက်ာ္အၾကာ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္ ၈ ရက္တြင္ ျပင္ပေစ်းကြက္၌ အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာ ၁ဝဝ၄ က်ပ္အထိ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည္။
လက္ရွိကာလတြင္ အေမရိကန္ တစ္ေဒၚလာလွ်င္ ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၉၉ဝ က်ပ္ဝန္းက်င္တြင္ ၿငိမ္သက္ေနသည္မွာ တစ္လဝန္းက်င္ခန္႔ ရွိေနၿပီး ဗဟိုဘဏ္မွ ေန႔စဥ္ေငြလဲႏႈန္း စတင္သတ္မွတ္ခဲ့သည့္ ေစ်းႏႈန္းအရ အေမရိကန္တစ္ေဒၚလာလွ်င္ က်ပ္ ၁၈ဝ ခန္႔ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္ခဲ့သည္။

ထိုသို႔ ေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ား၏ ေနထုိင္သြားလာမႈ စရိတ္မ်ား၊ စားဝတ္ေနေရး ကုန္က်စရိတ္မ်ား ျမင့္တက္ခဲ့ၿပီး ဝင္ေငြျမင့္တက္လာမႈ နည္းပါးသည့္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္မွ လက္ရွိကာလအထိ က်ပ္တည္းမႈမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ရရွိဝင္ေငြအား မည္သည့္ေနရာမ်ားတြင္ အသံုးျပဳေနသည္ဆိုသည့္ ေလ့လာခ်က္မ်ားအား ထုတ္ျပန္ေပးရန္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္ကဆိုသည္။ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမ်ားအား ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ရန္ အျခားေသာ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားကဲ့သို႔ ေငြကတ္မ်ားျဖစ္သည့္ ခရက္ဒစ္ကတ္မ်ားကိုင္တြယ္မႈ တြင္က်ယ္ရန္လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ မိုဘိုင္းဘဏ္စနစ္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ေခ်းေငြအာမခံစာခ်ဳပ္မ်ား ထုတ္ေဝျခင္း စသည့္နည္းလမ္းမ်ား လုပ္ေဆာင္၍ ေငြစကၠဴမ်ား ႐ိုက္ထုတ္ေနမႈအား ေလွ်ာ့ခ်သင့္ေၾကာင္း ေဒါက္တာဦးျမင့္က ဆက္လက္ေျပာၾကားသည္။ ၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာႏွစ္ႏွင့္ ၂ဝ၁၄-၂ဝ၁၅ ဘ႑ာႏွစ္မ်ားတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမ်ား ျမင့္တက္လာႏိုင္ေၾကာင္း ဇန္နဝါရီ ၂၁ ရက္က ထုတ္ျပန္ေသာ IMF ၏ SMP(Staff-Monitored Program) ဒုတိယအႀကိမ္ ဆန္းစစ္ျခင္း အစီရင္ခံစာတြင္ ပါရွိသည္။ အစီရင္ခံစာအရ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈႏႈန္းသည္
၂ဝ၁၃-၂ဝ၁၄ ဘ႑ာႏွစ္အကုန္တြင္
၆ ရာခုိင္ႏႈန္းအထက္ ေရာက္ရွိမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
၂ဝ၁၄-၂ဝ၁၅ ဘ႑ာႏွစ္တြင္ အျမင့္ပိုင္းတြင္ ဆက္လက္တည္ရွိေနမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။ “ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈေတြကို ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ဆုိရင္ ဘတ္ဂ်က္လိုေငြေတြကို ေငြစကၠဴ႐ိုက္ထုတ္ျဖည့္ဆည္းတဲ့ အေလ့အထကို အျမန္ဆံုးေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ လိုပါတယ္” ဟု
IMF ၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ SMP အႀကီးအကဲ Mr. Matt Davies က ေျပာၾကားသည္ ။

အေမ့ခံေက်ာင္းကေလး.

Kyaw Thu 

“လြန္ခဲ့ေသာ (၃၇) ႏွစ္ကတည္းက ဤေက်ာင္းေလးကို အစိုးရမူလတန္းေက်ာင္းကေလးအျဖစ္ သတ္မွတ္ေပးခဲ့ေပမယ့္လည္း တည္ေထာင္ခ်ိန္မွစ၍ ယေန႔အခ်ိန္ထိ အစိုးရအဆက္ဆက္တြင္ မည္သည့္ အစိုးရမွ လာေရာက္တည္ေဆာက္မႈမျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ ေက်းရြာလူထု၏ တတ္ႏိုင္သမွ်ေသာ ေငြေၾကးမ်ား ျဖင့္ သစ္၊ ဝါး၊ ဓနိတို႔ႏွင့္ ခေနာ္နီခေနာ္နဲ႔ (၃၇) ႏွစ္တိုင္တိုင္ ေက်းရြာမွ ကေလးငယ္မ်ား၏ ပညာေရး တာဝန္ကုိထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းကေလးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ သားငယ္သမီးငယ္မ်ားသည္ လည္း မိုးမလံု၊ ေလမလံုျဖင့္ ဒီေက်ာင္းေလး၏ အရိပ္အာဝါသေအာက္မွာ စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖင့္ခ်ိဳ႕ တဲ့စြာ ပညာသင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာသူ/သားေတြ အေနနဲ႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရက ဒီရြာနဲ႔ ဒီေက်ာင္းကေလးကို ပစ္ပယ္ထားျခင္းခံရတယ္လို႔ ထင္ခဲ့မိပါတယ္” ဟု ေက်းရြာႏွင့္ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ ေဆာင္တစ္ဦးရဲ႕ ရင္ထဲကပြင့္အန္လာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းျဖစ္ပါတယ္။ ထိုစကားကို ေျပာခဲ့ေသာေနရာမွာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အမ်ားသူျပည္တို႔၏ လွဴဒါန္းေငြတို႔ျဖင့္ တည္ေဆာက္လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး ဖ်ာပံုခရိုင္၊ က်ိဳက္လတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ ဘုရားကုန္းေက်းရြာတြင္ မူလတန္းေက်ာင္း ေဆာင္သစ္ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ပြဲ အခမ္းအနားတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္တစ္ဦး ၏ ရင္တြင္းစကားပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

အဆိုပါ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ အမ်ားျပည္သူမ်ား လွဴဒါန္းထားေသာ ေငြေၾကးတို႔ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ေသာ ေပ ၃ဝ x ၆ဝ ရွိ RC အေဆာက္အဦးႏွင့္ ေရတံုကင္ပါ ေသာက္ေရအုတ္ကန္ တို႔အား တန္ဖိုးေငြ ၃၆၉၅ဝဝဝဝိ/- (သံုးရာေျခာက္ဆယ့္ကိုးသိန္းငါးေသာင္) ကုန္က်ခံ၍ ေဆာက္လုပ္ေပး ခဲ့ၿပီး အေဆာက္အဦးအား ၂၈-၁-၂ဝ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္လႊဲေျပာင္းေပး အပ္ျခင္းအခမ္း အနားအား က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ရာတြင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ဒု-ဥကၠဌ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ႏွင့္ အ တြင္းေရးမွဴး ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ေဖ (ခ) ေဒၚေရႊဇီးကြက္၊ အလုပ္အမႈေဆာင္မ်ား၊ အသင္းသူ/သားမ်ား၊ က်ိဳက္ လတ္ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးႏွင့္ ဆရာ/ဆရာမမ်ား၊ ရပ္မိ/ဖမ်ား၊ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား၊ အလွဴရွင္မ်ား တက္ ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ျခင္း အခမ္းအနားအား ဒု-ဥကၠဌ ေဒၚသန္းျမင့္ ေအာင္ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္ေဖ (ခ) ေဒၚေရႊဇီးကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ ဆရာမႀကီးတို႔မွ ဖဲႀကိဳးျဖတ္၍ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ၿပီး ဒု-ဥကၠဌ ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္မွ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္လွဴ ဒါန္းရျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႐ွင္းလင္းေျပာၾကားေပးခဲ့ၿပီး ၿမိဳ႕နယ္ပညာေရးမွဴးႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး၊ ေက်ာင္းအက်ိဳးေတာ္ေဆာင္တို႔မွအသီးသီး ေက်းဇူးတင္စကား ျပန္လည္ေျပာၾကားေပးခဲ့သည္။ ေက်ာင္း ေဆာင္သစ္ႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာရြက္စာတမ္းမ်ားအား ပညာေရးမွဴးႏွင့္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီးထံသို႔ လႊဲေျပာင္းေပးအပ္ခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသား/သူ (၁ဝဝ) ေက်ာ္တို႔အတြက္ ေက်ာင္းဝတ္စံုမ်ား လွဴဒါန္းေပးခဲ့ေသာ အလွဴရွင္ ဦးခင္ယုေမာင္ + ေဒၚသီတာေအး (မိသားစု)မွ နာေရးကူညီမႈအသင္း (ရန္ကုန္)သို႔ အမွတ္တရ ေက်ာက္စီပန္းခ်ီကားအား ျပန္လည္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ေက်ာင္း ေဆာင္သစ္ေရွ႕တြင္ ေက်ာင္း သား/သူမ်ား၊ ဆရာ/မမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရမွတ္တမ္းဓါတ္ပံုမ်ား ႐ိုက္ကူးခဲ့ၾကသည္။

ယခုကဲ့သို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ အမ်ားျပည္သူတို႔အတြက္ အမ်ားျပည္သူတို႔မွ လွဴဒါန္းခဲ့ေသာထည္ဝါခန္႔ညား ေဘးကင္းလံုၿခံဳသည့္ ေက်ာင္းေဆာင္သစ္ကေလးသည္ ႏွစ္ေပါင္း (၃၇)ႏွစ္ ၾကာ အစုိးရအဆက္ဆက္၏ ပစ္ပယ္ျခင္းခံခဲ့ရသလိုေနခဲ့ရာမွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)၏ ေဆာက္ လုပ္လွဴဒါန္းမႈျဖင့္ ယခုအခါတြင္ ေက်ာင္းသား/ေက်ာင္းသူ အနာဂတ္၏ မ်ိဳးဆက္သစ္ကေလးငယ္မ်ား သည္ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ေဘးကင္းလံုၿခံဳစြာ ပညာသင္ယူႏိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္း ေဆာင္ေလး၏ အလံတိုင္အုတ္ခံုႏွင့္ ေက်ာင္းမ်က္ႏွာစာတြင္မူကား “အမ်ားျပည္သူတို႔အတြက္ အမ်ားျပည္ သူေကာင္းမႈ” ဟူေသာကဗၺည္းမွတ္တမ္း ေက်ာက္စာခ်ပ္ေလးမွာ ျမန္မာျပည္သူလူထု၏ သဒၵါတရား ထက္ သန္မႈကို ေဖာ္ညႊန္းေနသလိုပင္ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)အေနျဖင့္လည္း ဘုရားႀကီးကုန္းေက်းရြာ႐ွိ ေက်း႐ြာသူ/သားတို႔၏ ဝမ္းသာပီတိတို႔ႏွင့္ ထပ္တူပင္ “အပစ္ပယ္ခံေက်ာင္းကေလးအတြက္ စိတ္ေအးခဲ့ရ ပါၿပီ” ဟုပင္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါေတာ့သည္။

ျမန္မာ စစ္စခန္း ၄ ခု နယ္စပ္တြင္ တည္ေဆာက္ဟု ဘဂၤလာေဒခ်္႕က စြပ္စြဲ

(နိရဥၥရာ- ၃၀ ဇန္န၀ါရီလ ၂၀၁၄)
ျမန္မာ စစ္တပ္သည္ စစ္စခန္း ၄ ခုအား ဘဂၤလာေဒခ်္႕ နယ္စပ္ အနီးတြင္ တည္ေဆာက္ထားသည္ဟု  ဘဂၤလာေဒခ်္႕ အာဏာပိုင္မ်ားက စြပ္စြဲလိိုက္သည္။ ၎စစ္စခန္း တည္ေဆာက္မူကို ဘဂၤလာေဒခ်္႕က ကန္႕ကြက္ေၾကာင္း ယေန႕ထုတ္ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖၚျပသည္။
ယခုကဲ့သို႕ ကန္႕ကြက္ျခင္းမွာ ယခု တည္ေဆာက္ထားေသာ ျမန္မာစစ္စခန္း (၄) ခုသည္ ႏိုင္ငံတကာ နယ္စပ္ စည္းမ်ဥ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖါက္ရာ ေရာက္၍ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘဂၤလာ အာဏာပိုင္မ်ား၏ ေျပာၾကားခ်က္ကို ကိုးကားျပီး သတင္းစာမ်ားတြြင္ ေဖၚျပသည္။
ယခု ျမန္မာဘက္က တည္ေဆာက္ထားေသာ စစ္စခန္း (၄) ခုမွာ ျမန္မာဘက္မွ ဆလူေတာင္ ( Saludong) အရပ္တြင္ ျဖစ္ျပီး နယ္စပ္ စီရိုမ်ဥ္းမွ ကိုက္ ၃၀၀ အကြာတြင္ ရွိေၾကာင္း၊ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ဘက္က ဆိုလွ်င္ နယ္စပ္ ေက်ာက္တိုင္ အမွတ္ ၄၅ အနီးတြင္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၄င္းစစ္စခန္းမ်ားကို ယခုလ ဇန္န၀ါရီ ၁၁ ရက္ေန႕က တည္ေဆာက္ခဲ့ေၾကာင္း၊ စစ္စခန္းတစ္ခုစီတြင္ စစ္သား ၂၄ ဦးက တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနေၾကာင္း သတင္းတြင္ ေဖၚျပသည္။
ယခုကဲ့သို႕ နယ္စပ္တြင္ ျမန္မာဘက္မွ စစ္စခန္းတည္ေဆာက္ေနျခင္းကို ဘဂၤလာနယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဘီဂ်ီဘီ ေရွ႕တန္း ဗ်ဴဟာမွ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ျပည္ထဲေရး ၀န္ၾကီးဌာသို႕ ယခုလ ၂၁ ရက္ေန႕က စာေရးအေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။
ဘီဂ်ီဘီ တာ၀န္ရွိသူမ်ားမွ ျမန္မာ အေနျဖင့္ ထိုကဲ့သို႕ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ နယ္စပ္ႏွင့္ နီးကပ္စြာ စစ္စခန္း တည္ေဆာက္ရန္ အခြင့္အေရး မရွိေၾကာင္း၊ နတ္ေက်ာ္ဆရီ အေျခစုိက္ အမွတ္ ၃၁ ဘီဂ်ီဘီ တပ္ရင္း တပ္ရင္းမွဴး Lt Col Md Shafiqur Rahman မိမိတို႕ ျပင္းထန္စြာကန္႕ကြက္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႕ ကန္႕ကြက္သည္ကို ျမန္မာ အာဏာပိုင္မ်ားသို႕ စာျဖင့္ ပို႕ေပးခဲ့ေၾကာင္း၊ စာထဲတြင္ ယခု စစ္စခန္း တည္ေဆာက္မူသည္ ႏိုင္ငံတကာ သေဘာတူညီခ်က္မ်ားႏွင့္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္က ဘဂၤလာ- ျမန္မာ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္ သေဘာတူညီမူကို ခ်ိဳးေဖါက္ျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖၚျပထားသည္ဟု ဆိုသည္။
ျမန္မာဘက္မွ  ယင္းေနရာတြင္ လမ္းေဖါက္ေနသျဖင့္ ယာယီ စစ္စခန္းမ်ား တည္ေဆာက္ျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားေသာ္လည္း မိမိတို႕မွ အနီးကပ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနေၾကာင္း၊ သူတို႕၏ အေၾကာင္းျပခ်က္ ဟုတ္မဟုတ္ကို ေထာက္လွမ္းေရးဌာနမ်ားမွ အေသးစိတ္ ေလ့လာေနေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
ယခု စစ္စခန္း တည္ေဆာက္မူသည္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ နယ္စပ္ တေလွ်ာက္တြင္ ေနထိုင္ေသာ ေဒသခံ ျပည္သူမ်ားကို ျခိမ္းေျခာက္ရာလည္း ေရာက္ေနေၾကာင္း ေျပာဆိုသည္။
ယခု သတင္းစာပါ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ျမန္မာ အာဏာပိုင္မ်ား၏ တုန္႕ျပန္မူႏွင့္ သေဘာထားကို ယခုအခ်ိန္ထိ သိရွိရျခင္း မရွိေသးပါ။

ေရႊဘံုေပၚမွ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္မ်ား

အလႈလုပ္လိုေသာ မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္
ေရႊဘံုေပၚမွ ျပည္တြင္း ဒုကၡသည္မ်ား
မိုးထိမိုးေရႊလုပ္သားဒုကၡသည္ေတြ စားေသာက္ဖို႔
ရမည္းသင္း လယ္သမားေတြရဲ့ ဆန္အလွဴ နဲ႔
ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ဆန္ ၊ ဆီ ၊ အေျခာက္အျခမ္း အလွဴေတြ
တစ္စစနဲ႔ လုံး၀ ကုန္လာလို႔
ဒီေန႔ ငပိ ၊ ေျခာက္ေလး ျဖစ္ျဖစ္
ေပးကူ အလွဴခံ ေပးေစခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလာတယ္ ။

အသက္အရြယ္ၾကီးရင္းျပီး ေနထိုင္မေကာင္းတဲ့ အေမအိုၾကီး ၊
သက္ၾကီးအရြယ္မ်ား ၊ ကေလးငယ္မ်ား အပါအ၀င္
ေရႊလုပ္သား မိသားစုေပါင္း ၅၄ ေယာက္ ရွိေနၾကပါတယ္ ။ ၃လေက်ာ္ၾကာျမင့္ျပီးညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈမ်ားသာရွိျပီး
ေျပလည္ေအာင္ ေျဖရွင္းေပး နိင္ျခင္းမရွိဘဲ
ေရြလုပ္သားမ်ားအျဖစ္မွ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ ေရာက္ရွိလာၾကျပီး
ယခုအခါ စားဖို႔လည္း ခက္ ၊
ေန ဖို႔လည္းခက္ ၊
သြား ဖိုးလည္းခက္ဆိုသည့္ လူသားမ်ား၏ အေျခခံလိုအပ္မႈမ်ားကိုပင္ ရင္ဆိုင္ရပ္တည္ရန္ ခက္ခဲလာသည္ ။
မိမိတို႔၏ နိင္ငံသားမ်ားအား တက္နိင္သည့္ အေျခအေနမ်ားမွ ကူညီ၀န္းရံ ေပးလွဴ ေဖးကူၾကေစခ်င္ပါသည္ ။

လိုေနတာက ေဆး၀ါး ၊ ဆီ ၊ အေျခာက္ ၊ ငပိ ၊
ငါးေျခာက္ မိသားစု စားကုန္ေတြကို တက္နိင္ရာ သက္ဆိုင္ရာအသီးသီးကေနနိင္ငံသားမ်ားမွ
နိင္ငံသားခ်င္းစာနာကူညီျခင္း မ်ားျဖင့္ ေပးပို႔ဆက္သြယ္
ကူညီၾကေစျခင္းေၾကာင္း တင္ျပ ေမတၱာ ရပ္ခံအပ္ပါသည္ ။

ဆက္သြယ္ လွဴဒါန္းရန္

၀၉ ၄၄၄၀ ၃၄၃၄၃
(မိုးထိမိုးမိေရႊလုပ္သား အမႈဖြင့္ခံထားရေသာ ကိုမ်ဳိးတင့္)
၀၉ ၃၃၀၀၉၁၂၂
(မိုးထိမိုးမိေရႊလုပ္သား ဖမ္းဆီးခံ ကိုျမင္ေအာင္ မိသားစုကိုင္ေဆာင္ထား)

ေလးစားလ်ွက္

ရန္ကုန္ ျပည္သူ႔ အက်ဳိးေဆာင္ ကြန္ရက္

ျပည္ေထာင္စု၀န္ၾကီး ဦးအုန္းျမင့္၏ မေကြးတိုင္းတြင္ ေျပာၾကားခဲ့ေသာ မွတ္သားဖြယ္ စကားမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ား ....

" ဘာႏုိင္ငံေရးသမားကိုမွ ဂရုမစိုက္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ မွတ္ထားၾက။ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အုန္းျမင့္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အုန္းျမင့္ဆုိၿပီး နယ္တစ္ခါ (နယ္တကာ) လွည့္ၿပီး ပါးရိုက္ရဲ တယ္ကြဆိုၿပီး မိန္႔ခြန္းေျပာလာတာ၊ ရွင္းတယ္ေနာ္။"
"တက္ေနတဲ့ အစိုးရအေပၚမွာ ေစာ္ကားတဲ့ေကာင္ တြယ္မွာပဲ၊ ပါးစပ္နဲ႔ တြယ္လို႔မရရင္ အခ်ဳပ္ထဲ တည့္မွာဘဲ"

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခါးျခားမွာ (ခါးၾကားမွာ) ေသနတ္ထိုးၿပီးေတာ့ ပုခံုးေပၚမွာ ေသနတ္လြယ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တာပဲဟာ ဘာမွ မတိုးတက္ဘူးေျပာ၊ ေသာက္ရူးေတြ ေျပာေနတာ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေသာက္ရူးေတြေျပာတာ မယံုန႔ဲ။"

"အဲဒီလႊတ္ေတာ္ႀကီး ဘယ္သူ ေဆာက္ခဲ့သလဲေမး စစ္တပ္က ေဆာက္ခဲ့တာ။ အဲဒီၿမိဳ႕ႀကီး ဘယ္သူ တည္ေထာင္ခဲ့လဲ စစ္တပ္က တည္ခဲ့တာ။ ဒီလမ္းမႀကီး ဘယ္သူေဖါက္ခဲ့သလဲ စစ္တပ္က ေဖါက္ခဲ့တာ၊"

"ကၽြန္ေတာ္တို႔အစိုးရက ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ မဲႏိုင္ၿပီး ေနရာရလာတာ"

"ခင္ဗ်ားတို႔ ဘုဂလန္႔ မေျပာနဲ႔၊ ေျပာရင္ ခင္ဗ်ားတို႔အတြက္ တစ္ျပားမွ လုပ္မေပးဘူး တိုင္ခ်င္တ့ဲေနရာ တုိင္လို႔ရတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ တိုင္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ မေရာက္ေသးလို႔ပါ ေျပာလိုက္ရံုပဲ။ ရွင္းတယ္ေနာ္။"

"တန္းစီလွည့္တာလည္း မေျပာဘူး၊ ႀကိဳက္သေလာက္လွည့္ မေက်နပ္ရင္ လဲေသ၊ ကိုယ္လုပ္စရာရိွတာေတာ့ လုပ္ေပးတယ္"

Credit to Chann Nyein Htun

သမၼတႀကီး အလိမ္ခံရတဲ့ပြဲ

(၁၆.၁.၂ဝ၁၄ - ၾကာသပေတးေန႔ထုတ္ “စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႔စဥ္သတင္းစာ” တြင္ ဘို(ဆင္တလည္)မွ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ဥကၠ႒ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခဲ့သည့္ “သမၼတႀကီးအလိမ္ခံရတဲ့ ပြဲႀကီးလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ သန္း ၆ဝ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္ကိုကယ္တင္ၾကပါ။” ဟူေသာ ေဆာင္းပါးအား တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။)

နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ကို ၂ဝဝ၁ ခုႏွစ္
ဇန္နဝါရီ (၁) ရက္ေန႔မွာ စာေရးဆရာ၊ ဒါ႐ိုက္တာ ဘဘ ဦးသုခ စတင္တည္ေထာင္သည္။ ႐ုပ္႐ွင္သ႐ုပ္ေဆာင္အကယ္ဒမီ ေက်ာ္သူက အႏုပညာသက္တမ္း (၁၆) ႏွစ္နီးပါး ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ အခ်ိန္အထိ မိဘျပည္သူပရိသတ္မ်ား ခ်ီးျမႇင့္ေသာ အႏုပညာေငြမ်ားျဖင့္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအျပင္ သားသမီးေတြကိုလည္း ပညာတတ္မ်ားျဖစ္လာေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ ေပး ႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ ပရိသတ္မ်ားကို ေက်းဇူးဆပ္သည့္အေနျဖင့္ သူ၏ေက်းဇူးရွင္ဆရာျဖစ္ေသာ ဘဘ ဦး သုခထံ အလွဴေငြမ်ားသြားေရာက္လွဴဒါန္းခဲ့ရာမ ွစတင္ကာအသင္းတြင္ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။

၂ဝဝ၈ မွ စတင္ကာ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ ဦးေဆာင္ေနေသာ ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ လတ္တ ေလာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းႏွင့္ ပရဟိတဆိုင္ရာမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ စံေတာ္ခ်ိန္က ေမးျမန္းခဲ့သည္ မ်ားမွ ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
ေမး- ပရဟိတလုပ္ငန္မ်ား အမ်ားအျပား ေပၚထြက္လာမႈအေပၚမွာ မွတ္ခ်က္စကားေျပာျပေပးပါဦး။
ေျဖ- ဒီလိုအသင္းအဖြဲ႔ေတြ ေပၚေပါက္လာတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ေကာင္းတယ္။ မဂၤလာလည္းရွိပါ တယ္။ တုိင္းသူျပည္သားေတြအတြက္လည္း အမ်ားႀကီး အကူအညီရတာေပါ့။ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာ လူမ်ဳိးေတြအတြက္လည္း အင္မတန္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ေတြမို႔ မဂၤလာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ဳိ႕ အသင္းအဖဲြ႔ေတြက ပရဟိတဆိုတာကို အေၾကာင္းျပၿပီး မိမိနာမည္ႀကီးခ်င္လို႔၊ အၾကည္ညိဳခံခ်င္ လို႔။ ဒီထက္ဆိုးတာက အမ်ားအလွဴေငြကို မိမိကိုယ္က်ဳိးအတြက္ အလဲြသံုးစားလုပ္ပစ္ၾကတယ္။ ဒါဟာ အတၱႀကီးခ်င္းပဲ။ အဲဒီလို အတၱေတြနဲ႔ဆို ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ၾကပါနဲ႔။ အတၱႀကီး တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္အဆိုးေတြနဲ႔ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြကို မလုပ္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပဲလို႔ ေျပာခ်င္ ပါတယ္။

ရပ္ရြာျပည္သူလူထု အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပိုးခ်င္လို႔ လုပ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာအင္မတန္ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီလို အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္မဟုတ္ဘဲ လူတစ္ေယာက္၊ အသင္းအဖဲြ႔ ေကာင္းစားဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ပရဟိတဆိုတာကိုအသံုးခ်ၿပီး ထူေထာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ အမွား ႀကီးမွားၾကလိမ့္မယ္လို႔ သတိေပးေျပာခ်င္ပါတယ္။

ေမး- ပရဟိတအမ်ားအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ေနသူေတြကို ဘယ္လိုစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး ထားရွိသင့္ သလဲဆိုတာ ေျပာျပေပးပါလား။

ေျဖ- ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥေပကၡာဆိုတဲ့ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ ကိုင္ က်င့္သံုးရမယ္။

ကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့အတၱေတြကို လံုးဝမရွိေတာ့ေအာင္ ႀကိဳးစားရမယ္။ အမ်ား အက်ဳိးလုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ ကိုယ့္အတၱမပါဘဲ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရမယ္။

အမ်ားအက်ဳိးအတြက္ဆို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္အထိ ေပးဆပ္ႏုိင္လဲ။ အနစ္နာခံႏိုင္လဲ။ ဒီလိုပရဟိတအမ်ားအက်ဳိး လုပ္ၾကတဲ့ အခါမွာ အတိုက္အခိုက္ေတြနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆို ဘဝပ်က္ေလာက္ေအာင္ အထိ အတိုက္အခံေတြရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခက္အခဲေတြကို သစၥာတရားနဲ႔ေက်ာ္လႊားႏုိင္ရမယ္။

ကိုယ့္ လုပ္ရပ္အေပၚလည္း သစၥာရွိရမယ္။ ပရိဟတအမ်ားအက်ဳိးကို သယ္ပိုးတယ္။ မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ ရမယ္။ သစၥာတရားဆိုရဲရမယ္။ ကူညီတဲ့ေနရာမွာလည္း ေစတနာကအေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္ခ်င္း စာစိတ္ စာနာစိတ္ရွိရမယ္။ လူမ်ဳိးဘာသာကဲြျပားေနလုိ႔ ငါတို႔လူမ်ဳိးပဲကူညီမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထားမ်ဳိး မရွိရဘူး။ လူမ်ဳိးဘာသာ ဘယ္လိုပဲကဲြျပားပါေစ။ ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေ႐ြး။ မိတ္ေဆြရန္သူ မခဲြျခားဘဲ လူသားအခ်င္းခ်င္း ကူညီရမယ္။ ဒုကၡေရာက္ေနၾကတဲ့ လူသားတုိင္းကို ကူညီရမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ထား မ်ဳိးထားရွိဖို႔က အေရးႀကီးတယ္။

ေမး- ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ေနရာေဒသအႏွံ႔မွာရွိေနၾကတဲ့ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြက ျပည္သူလူထုရဲ႕ အခက္အခဲေတြကို ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ လံုေလာက္မႈရွိတယ္လို႔ ထင္ပါသလား။

ေျဖ- လံုေလာက္မႈကေတာ့ မရွိပါဘူး။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြဆိုရင္ အသင္း အဖဲြ႔ထူေထာင္ၾကဖို႔အတြက္ အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔ေနရတယ္။ အလွဴေငြေၾကး အခက္ အခဲကအစ သြားလာေရး လြယ္ကူႏုိင္ေအာင္ ေမာ္ေတာ္ကားေတြလိုအပ္မယ္။ နိဗၺာန္ယာဥ္ လူနာ တင္ကားေတြျပည့္စံုမွ အမ်ားျပည္သူလူထုကို ထိထိေရာက္ေရာက္ကူညီႏုိင္ၾကမွာ။ ဒီလို ျပည့္စံုဖို႔ ကလည္း အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အစိုးရဘက္က ပံ့ပိုးကူညီမႈေတြလိုအပ္ပါတယ္။ မပံ့ပိုးေပးတဲ့ အျပင္ အစိုးရဘက္က တားျမစ္တာတို႔ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေအာင္လုပ္တာေတြ၊ ပိတ္ဆို႔တာေတြ လုပ္ေနရင္ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲမ်ားမ်ား ျပည္သူေတြအတြက္ ထိေရာက္ ေအာင္ ကူညီႏုိင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရအေနနဲ႔ ပရဟိတအသင္းအဖဲြ႔ေတြေပၚမွာ နားလည္မႈရွိရ မယ္။

ပရဟိတအဖဲြ႔ဆိုတာက ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့အဖဲြ႔အစည္း၊ ပါတီေထာင္တာမဟုတ္ဘူး။ အမ်ား အက်ဳိးအတြက္ ကိုယ့္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး လုပ္ေနၾကတဲ့သူေတြပါ။ ပရဟိတလူမႈကူညီေရး သက္သက္လုပ္ ေနၾကတဲ့အဖဲြ႔အစည္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ ဒီလိုအဖဲြ႔အစည္းေတြကို အစိုးရအေနနဲ႔ ေလ်ာ့သင့္ တာ ေလ်ာ့ေပးသင့္ပါတယ္။

ပရဟိတအဖဲြ႔အစည္းဆိုတာလည္း ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။ ျပည္တြင္းက အလွဴေငြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ လူမႈေရးအဖဲြ႔ေတြရွိၾကသလို၊ ျပည္ပက ႏုိင္ငံျခားေရးေထာက္ပံ့ေငြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ INGO ႏွင့္ NGO အဖဲြ႔အစည္းေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ျပည္ပႏုိင္ငံျခား ေထာက္ပံ့ေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကိုေတာ့ အစိုးရကစည္း မ်ဥ္းစည္းကမ္း အ တုိင္း လုပ္သင့္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ျမန္မာျပည္ကလွဴတဲ့ အလွဴေငြေတြနဲ႔ ရပ္ တည္ေနၾကတဲ့ လူမႈေရးပရဟိတအဖဲြ႔အစည္းေတြကို ေငြေၾကးရွင္းတမ္း အတိအက်အမွန္ရွိေနရင္ အစိုးရအေနနဲ႔ စည္းကမ္းပိုင္းဆိုင္ရာ တားျမစ္တာေတြ ဘာမွလုပ္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ မမွန္မကန္ လုပ္ၿပီး လူမႈေရးေဖာက္ျပန္ခဲ့ရင္လည္း တရားဥပေဒရွိတယ္။ ဥပေဒအတုိင္း စီရင္သြားလိမ့္မယ္။

ဒီလိုျပည္ပကေထာက္ပံ့ေနတဲ့ ေဒၚလာေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေလာက္ ေမးၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ ျပည္သူက ေဒၚလာေငြတစ္သိန္း ေထာက္ပံ့ အလွဴေငြရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ျပည္သူလူထုအက်ဳိးအတြက္ကို ေဒၚလာေငြ ဘယ္ႏွစ္ေသာင္း၊ ဘယ္ ႏွစ္ေထာင္ေလာက္မ်ား အသံုးခ်ၿပီးၿပီလဲလို႔ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ့္အိတ္ထဲတာ ေဒၚလာ ဘယ္ ေလာက္ရွိေနၿပီလဲဆိုတာ ျပန္ၿပီးသံုးသပ္ဖို႔ေတာ့လိုေနၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းကိုလည္း ဟုိတ ေလာက ျပည္ပက အထူးကုဆရာဝန္ႀကီးေတြလာတယ္။ သူတုိ႔က ဧရာဝတီတိုင္းဘက္က ျပည္သူ လူထုေတြကို အခမဲ့ ေဆးလာေရာက္ကုသေပးတဲ့အဖြဲ႔ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ျပန္ခါနီး ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အ သင္းကိုလာၿပီး သူတို႔အသံုးျပဳခဲ့ၿပီး ပိုလွ်ံေနတဲ့ ေဆးဝါးေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔အသင္းကို လာလွဴ တယ္။ အဲဒီအလွဴနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႔က လူႀကီးတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အသင္းကို ဒီလိုေဆးဝါးေတြ သြားလွဴတယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမန္မာျပည္ကိုလာဖို႔ အခက္ေတြ႔ သြားမယ္ဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္သလို ေျပာတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္သိခဲ့ရတယ္။ ဒါေတြဟာ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္ ကင္းမဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြပဲ။

အဲဒီေတာ့ အစိုးရက တရားဝင္ဆိုင္းဘုတ္တပ္ၿပီး ေၾကျငာထား တဲ့ “ႏိုင္ငံျခားခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားကိုကူညီပါ။” ဆိုတဲ့ စာသားကို ဘယ္မွာသြားထားေတာ့မွာလဲ။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အေနနဲ႔ လူမႈေရးအသင္းအဖဲြ႔ေတြ တကယ္ကို ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္နဲ႔ လုပ္ ေနၾကတဲ့ အရပ္ဖက္လူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ ေပါင္းစံုအစည္းအေဝးလုပ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြမွာ တန္ဖိုးႀကီးဟိုတယ္ေတြငွားၿပီး အစည္းအေဝးလုပ္ႏုိင္ၾကတဲ့ အဆင့္မရွိဘူး။ မလုပ္ဘူး ဆိုတာကလည္း ျပည္သူလူထုက အမ်ားအက်ဳိးအသံုးျပဳဖို႔ လွဴဒါန္းထားၾကတဲ့ေငြေတြကို အလဟ သ ဟိုတယ္ေတြကိုေပးသံုးၿပီး လုပ္ရတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ ပါဘူး။ ကိုယ့္အသင္းမွာ လုပ္ခ်င္လုပ္ မယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ေက်ာင္းမွာလုပ္ခ်င္လုပ္မယ္။

ေမး- အစိုးရဖဲြ႔စည္းတဲ့ လူမႈေရးအသင္းေတြနဲ႔ ပုဂၢလိက
အရပ္ဖက္လူမႈေရးအသင္းေတြၾကားမွာ ကြာျခား ခ်က္ေတြ ရွိပါသလား။

ေျဖ- ကြာျခားခ်က္ရွိပါတယ္။ အစိုးရဘက္အဖဲြ႔အစည္းဆိုရင္ ႀက့ံခိုင္ေရးက ထူေထာင္ထားတဲ့ အဖဲြ႔ေတြရွိ တယ္။ သူတို႔ဘာေတြ ဘယ္လိုလုပ္တယ္ဆိုတာ ဘယ္အဖဲြ႔က ျပည္သူလူထုအေပၚမွာ ထိထိ ေရာက္ေရာက္ကူညီေနသလဲဆိုတာ ျပည္သူလူထုကသာ အသိဆံုးပါ။

ဘယ္အဖဲြ႔အစည္းကေတာ့ ဟန္ေဆာင္လုပ္ေနတယ္ဆိုတာကအစ ဒါဟာ ကိုယ့္အတြက္လုပ္ေနတာလား။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိး အတြက္ လုပ္ေနတာလားဆိုတာကို ျပည္သူလူထုကပဲ ဆံုးျဖတ္ေပးလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့မ ေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္လိပ္ျပာ ကိုယ္သန္႔ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ အဲဒါကိုေျပာတာ။ လူမႈေရး သစၥာဆိုရဲဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။

ေမး- အစိုးရအဖဲြ႔က အရပ္ဖက္လူမႈအဖဲြ႔အစည္းေတြကို ဘယ္လိုကူညီမႈေတြ ေပးသင့္သလဲ။

ေျဖ- လူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ျမန္မာျပည္သူလူထုကလွဴဒါန္းၾကတဲ့ အလွဴေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းကိုတစ္မ်ဳိး၊ ျပည္ပက ႏုိင္ငံျခားဝင္ေငြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔ အစည္းေတြကိုတစ္မ်ဳိး၊ ႏွစ္မ်ဳိးခဲြျခားျမင္သင့္တယ္။ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အဖဲြ႔အစည္းေတြက အစိုးရမဟုတ္ေသာ အရပ္ဖက္လူမႈအဖဲြ႔အစည္းေတြပါ။ အစိုးရခ်ဳပ္ကိုင္မႈ မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။

ကၽြန္ ေတာ္တို႔ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီျပည္ပႏုိင္ငံျခားေဒၚလာ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းေငြေတြနဲ႔ ရပ္ တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ျပည္ထဲေရးလက္ေအာက္မွာ ထားသင့္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရပ္ဖက္အဖဲြ႔အစည္းေတြဘက္ကို ထားဖို႔မလိုအပ္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ေတြက ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ျဗဟၼစိုရ္တရားေလးပါးကို လက္ကိုင္က်င့္သံုးေနၾကတဲ့အဖဲြ႔ေတြပါ။ ျမတ္စြာရဲ႕တရားကိုက်င့္သံုး ေန ၾကတဲ့ ဒီအဖဲြ႔ေတြကို စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ ေဘာင္ေတြနဲ႔လာ ၿပီးခ်ဳပ္ကိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ ပုဂံျပည္ က မႏူဟာဘုရားလို ျမတ္စြာဘုရား အက်ဥ္းခ်ထားသလိုျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လူမႈေရး လုပ္တယ္ဆိုတာ အလွဴေငြေတြကို စနစ္တက်သံုးၿပီးေတာ့ စာရင္းစစ္နဲ႔လုပ္ၾကၿပီး အတြင္းစာရင္း စစ္၊ အျပင္စာရင္းစစ္ေတြနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေငြစာရင္းရွင္းတမ္းေတြကို လစဥ္တုိင္းတုိင္း၊ ၿမိဳ႕နယ္၊ ရပ္ ကြက္အကုန္လံုး အာဏာပိုင္အဖဲြ႔အစည္းေတြဆီ ပို႔ေပးေနရတယ္။

ဒီလိုပို႔ေပးေနရတာကကၽြန္ေတာ္ တို႔ကို အျမင္ရွင္းဖုိ႔လိုတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔က ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္သူကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းက ကူညီေနတာ။ အျမင္မ႐ွင္းဘဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို S.B ေထာက္လွမ္း ေရး ေတြလုိက္တယ္။ လိုက္ၿပီးေတာ့ ဘာေတြလုပ္လဲဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း ဘယ္သြားသြားလုိက္ ေန တယ္။ လိုက္ေနတယ္ဆိုကတည္းက ဒါအျမင္မရွင္းလို႔ဘဲ။ ေက်ာ္သူလုပ္တဲ့ အလုပ္က မသာခ်တဲ့ အလုပ္ပဲလုပ္တာ။ ေက်ာ္သူေနာက္လိုက္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ သခ်ဳႋင္းကုန္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းပဲ ေရာက္မယ္။ ဒီဟာေတြကို အျမင္ရွင္းဖုိ႔လိုၿပီ။ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ ေက်ာ္သူက မသာခ်ေနမွာပဲ။ ဒါကို အတန္တန္ေျပာထားၿပီးၿပီ။ ေျပာထားရက္နဲ႔ ဒီလိုမ်ဳိး ေနာက္ကလိုက္တယ္။ စည္းကမ္းေတြ တင္းၾကပ္တယ္။ ခ်ဳပ္ကိုင္တယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္တယ္ဆိုရင္ဗ်ာ။

ဥပမာ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ ေရး ပခုကၠဴေရေဘးဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးတုန္းကဆိုရင္သြားကယ္ဖို႔ ေလွေတြငွားထားၿပီးၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ေတြ ပစၥည္းဝယ္ျပန္လာလို႔ ေလွေပၚတက္မယ္ဆိုၿပီး ကမ္းစပ္ေရာက္ေတာ့ ေလွ ေတြကတစ္စင္းမွ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ ေက်ာ္သူတို႔အဖဲြ႔ကငွားရင္ ေလွမငွားရဘူးဆိုတဲ့ ၿမိဳ႕နယ္က အမိန္႔ထုတ္ထားလို႔ဆိုၿပီး ေလွပိုင္ရွင္ေတြကေၾကာက္ၿပီး ထြက္ေျပးၾကတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကယ္ဆယ္ ေရး ဘယ္လို ထိေရာက္ေတာ့မလဲ။ ဒီလိုအခ်ိန္ေတြ၊ ကြာဟမႈေတြၾကားထဲမွာ လူေတြ၊ အသက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဆံုးရံႈးၾကရမလဲ။

ဒါကို ထည့္တြက္ရမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ ကယ္ဆယ္ေရးလုပ္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို အဖဲြ႔အစည္းမရွိဘူးဆိုရင္ အစုိးရကေရာ လုပ္ႏုိင္ သ လား။ ဒါကို ေမးခ်င္တယ္။ အစိုးရပိုင္းက ထိထိေရာက္ေရာက္လုပ္ႏုိင္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လူမႈေရး အဖဲြ႔ေတြ ရွိေနစရာမလိုဘူး။ ျပည္သူလူထုက ဒီလူမႈေရးပရဟိတအဖဲြ႔ေတြကိုပဲ အားကိုးေနရတာ ပါ။ ဒါကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဟန္႔တားေနၾကမယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုကလည္း အစုိးရကို ၿငိဳျငင္လာလိမ့္မယ္။ ျပည္သူလူထုၿငိဳျငင္လာရင္ သူတို႔အတြက္ အစိုးရအေနနဲ႔ အလားအလာမေကာင္းေတာ့ဘူး။ ဒါကို သိထားသင့္တယ္။

ေမး- သမၼတဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ အရပ္ဖက္အဖဲြ႔အစည္းေတြကို ေတြ႔ဆံုတာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘယ္လို ျမင္ပါသလဲ။

ေျဖ- ပထမအႀကိမ္ေနျပည္ေတာ္မွာ အရပ္ဖက္လူမႈေရး အဖဲြ႔အစည္းေတြ႔ဆံုမႈမွာ လူမႈေရးအသင္းအဖဲြ႔ ေတြသိပ္မပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ပဲပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတြ႔ဆံုတာကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စိန္ရတုခန္းမမွာ ေတြ႔ဆံုခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖဲြ႔ ဖိတ္စာမရဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အႀကီးဆံုးလူမႈအဖဲြ႔အစည္းလို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နာေရးကူညီမႈအသင္းကို ဖိတ္စာ မေပးဘူး။

လုပ္တဲ့သူေတြကလည္း ေစာေစာက ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့တယ္။ ႏုိင္ငံျခားေထာက္ပံ့ လွဴ ဒါန္းမႈ ေဒၚလာေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ ေဒၚလာစားအဖဲြ႔ေတြ၊ သူတို႔ ဖိတ္သင့္တဲ့သူေတြကို ေတာ့ ဖိတ္တယ္။ အဲဒီမွာ စကားေျပာခြင့္ (၁၁) ဖဲြ႔ကို တစ္ဖဲြ႔ခ်င္းစီအမည္ ေၾကညာေတာ့ နာေရး ကူညီမႈအသင္းမပါဘူး။ အဲဒီအဖဲြ႔ေတြထဲမွာ ဟန္ေဆာင္လုပ္ေနၾကတဲ့အဖြဲ႔ေတြ အမ်ားႀကီးပါတယ္။ ပစၥည္းေၾကညာတာေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္မတို႔အဖဲြ႔က ဘယ္လိုရန္ပံုေငြရေအာင္ ဘာကိုေရာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး ပစၥည္းေၾကညာပဲြႀကီး ျဖစ္သြားတယ္။

ဒီဟာေတြက သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ တိတိက်က်မသိဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ “ကၽြန္ေတာ္သာ သမၼတႀကီးျဖစ္ခဲ့ရင္” ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို ထုတ္ တာ။ အားအားယားယားထုတ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာအုပ္ထုတ္တာ သမၼတႀကီးအေနနဲ႔ ျပည္သူ လူထုအတြက္ ဘာလုပ္သင့္တယ္။ ေအာက္ေျခက လူထုဒုကၡေတြ ဘယ္လိုျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သိ ေအာင္ ဒီလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြကို (၅) မိနစ္၊ (၁ဝ) မိနစ္စာေလာက္လာေတြ႔ၾကည့္ပါ။

ဒါမွ အား လံုးသိသြားမယ္။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္ေတာ္ဒီစာအုပ္ကိုေရးတာ။ အခုဟာက သမၼတႀကီးကို လိမ္ေန ၾကတယ္။ ဝိုင္းၿပီးလိမ္ေနၾကတာလို႔ ျမင္မိတယ္။ လူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ ေတြ႔ဆံုပဲြဆိုတာ သမၼတ ႀကီး ဦးသိန္းစိန္ကို ဝိုင္းလိမ္တဲ့ပဲြႀကီး၊ သမၼတႀကီးအလိမ္ခံရတဲ့ပဲြႀကီးလို႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။

ေမး- ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြ ပရဟိတအေပၚမွာ စိတ္ဝင္စားမႈျမႇင့္တက္လာျခင္းအေပၚ မွတ္ခ်က္စကား ေလး ေျပာေပးပါဦး။

ေျဖ- အခုလိုပရဟိတစိတ္ဓာတ္ေတြ ေမြးဖြားလာၾကတာဟာ တုိင္းျပည္အတြက္ေကာင္းပါတယ္။ လူငယ္ ေတြ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစိတ္ဓာတ္ေတြ ေပၚေပါက္လာၾကတာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလိုေပၚ ေပါက္လာၾကတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ စိတ္ပ်က္သြားေစမယ့္ ကိစၥမ်ဳိး ဥပမာ မွတ္ပံုမ တင္ဘူးဆိုရင္ ေထာင္ဒဏ္ဘယ္ေလာက္တို႔ဆိုတာ အစုိးရအေနနဲ႔ မလုပ္သင့္ပါဘူး။ မွတ္ပံုတင္ ေၾကးဆိုတာလည္း မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။

ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပိုင္ကခြင့္ျပဳရင္ မွတ္ပံုတင္စရာ မလိုဘူး ဆိုတဲ့ ဥပေဒမူၾကမ္းမွာပါလာတယ္။ ဥပမာ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္ကေန ရန္ကုန္ေဆး႐ံုႀကီးကို သြားခ်င္တယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒီၿမိဳ႕နယ္ျဖတ္ေက်ာ္ခြင့္ ၿမိဳ႕နယ္အာဏာပုိင္ခြင့္ျပဳခ်က္ရမွ သြားခြင့္ရမယ္ ဆိုရင္ အေရးေပၚလူနာေတြဆို အဲဒီခြင့္ျပဳမိန္႔ကို ေစာင့္ေနရင္းနဲ႔ေသသြားလိမ့္မယ္။ သန္း (၆ဝ) ျပည္သူလူထုေတြရဲ႕အသက္ေတြကို ကယ္တင္ၾကပါ။ ကိုယ့္တုိင္းျပည္၊ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြကို ကယ္ တင္ႏုိင္တဲ့ ဥပေဒမ်ဳိးကိုသာလုပ္ၾကပါ။ INGO အဖဲြ႔ျပည္ပေထာက္ပံ့ေငြေတြနဲ႔ ရပ္တည္ေနၾကတဲ့ အဖဲြ႔ကလုပ္တဲ့ ဥပေဒၾကမ္းက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာသြားေဆြးေႏြးမယ့္ အဆင့္ေရာက္ေနၾကၿပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔အရပ္ဖက္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ ျမန္မာျပည္မွာရွိေနၾကတဲ့ ပရဟိတ လူမႈေရးအသင္း အဖဲြ႔အစည္းေပါင္း (၅ဝဝ) ေက်ာ္စုေပါင္းၿပီးေတာ့ အစည္းအေဝးလုပ္ကာ ဘံုသေဘာထားကို ေၾက ညာၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုတင္ထားတယ္။ ဒါက်ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ မေဆြးေႏြးၾကဘူး။ ၿပီးေတာ့ ဝန္ႀကီးအမတ္တစ္ေယာက္ကလည္း ေျပာလိုက္ေသးတယ္။ ဒါႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္းနဲ႔ ညီပါတယ္တဲ့။ ႏုိင္ငံတကာစံခ်ိန္စံညႊန္းနဲ႔ ညီစရာမလိုပါဘူး။ ျပည္တြင္းမွာလူမႈေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းမွာပဲ ျပည္သူလူထုေတြ အဆင္ေျပဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

ေမး- ဒီေန႔ေခတ္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္နဲ႔ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရး အဖဲြ႔အစည္း ေတြေပၚမွာ အမွတ္တရစကားေလးေျပာေပးပါဦး။

ေျဖ- ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ အရပ္ဖက္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းဥပေဒဆိုတာကို အစိုးရအေနနဲ႔ လႊတ္ေတာ္မွာေဆြး ေႏြးၾကမယ့္အပိုင္းကို အတတ္ႏုိင္ဆံုး ကန္႔ကြက္ေနပါတယ္။ ဒီလိုကန္႔ကြက္မႈေတြလုပ္ေနတယ္ ဆို တာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္နာေရးကူညီမႈအသင္းအဖဲြ႔အတြက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေနနဲ႔ ကေတာ့ မွတ္ပံုတင္ေၾကး ငါးသိန္း၊ ဆယ္သိန္း၊ သိန္းငါးဆယ္ ဆိုလည္းရတယ္။ ဒါေပမဲ့ တကယ့္ ကိုကိုယ္ထူကိုယ္ထစနစ္နဲ႔အားကိုးၿပီး ရပ္တည္ေနၾကရတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ၊ နယ္ မွာရွိေနတဲ့ အသင္းအဖဲြ႔ေပါင္းမ်ားစြာအတြက္ မွတ္ပံုတင္ေၾကးတို႔၊ ပိတ္ဆို႔တာတို႔ ဒီလိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေတြ ဒဏ္ေတြကိုခံႏုိင္ရည္ မရွိၾကေတာ့ဘူး။ မရွိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျမန္မာျပည္မွာ ရွိေနၾကတဲ့ ပရဟိတလူမႈေရးအဖဲြ႔အစည္းေတြ အားလံုးကိုယ္စား ထပ္တူခံစားၿပီးေတာ့ ေရွ႕ဆံုးက ရပ္တည္ ေပးၿပီး လုပ္ေပးေနပါတယ္။

အားလံုးဒီအခ်ိန္မွာ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ ပရဟိတ စိတ္ ဓာတ္ေတြနဲ႔ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ၿပီး လုပ္ကိုင္ၾကပါ။ လူသား ခ်င္းစာနာ ေထာက္ထားစိတ္ေတြ ေမြးဖြားၾကပါ။ ဘယ္လိုအခက္အခဲေတြႀကံဳခဲ့ပါေစ သစၥာရွိၾကပါ။ တကယ့္ကို လူမႈေရးသစၥာဆိုရဲေလာက္ေအာင္ လုပ္ၾကပါ။ တစ္ခ်ိန္တုန္းက နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) စ လုပ္တုန္းက အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ရင္ဆုိင္ခဲ့ရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ဓာတ္မက်ဘဲ အမ်ား ေကာင္းက်ဳိးလုပ္တာပဲ။ လုပ္စရာရွိတာ ဆက္လုပ္ၾကပါလို႔ တုိက္တြန္းေျပာၾကားလိုပါတယ္။

(စံေတာ္ခ်ိန္ ေန႔စဥ္သတင္းစာႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းသူ ဘို - ဆင္တလည္ အား အထူးေက်းဇူးတင္ ႐ွိပါသည္။)

ေက်ာ္သူ

သတင္းမွားမ်ားကို အေျခခံ၍ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းေၾကာင္း ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ထုတ္ျပန္

သတင္းမွားမ်ားကို အေျခခံ၍ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းေၾကာင္း ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ထုတ္ျပန္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။
........
ႏုိင္ငံတကာကလည္း အေျခအေနမွန္ကို သိရွိနားလည္သေဘာေပါက္စ ျပဳလာျပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား ဖန္တီးလာခဲ့လွ်င္လည္း မ်က္ေစ့စုံမွိတ္ ယုံၾကည္ရန္ မလြယ္ေတာ့သည့္ အေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကေစလိုသည္။

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ● တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား မ်ားျပားလြန္းေနေသာ ဒူခ်ီရာတန္းေက်းရြာ မီးရႈိ႔မႈ ● ▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬ ● "ဒူခ်ီရာတန္းေက်းရြာလုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ခ်ိမႈ"အေၾကာင္းကို ၂၈-၁-၂၀၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ရွိ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာန၌ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ သံတမန္မ်ားကို ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးမ်ားက ရွင္းလင္းမႈတစ္ရပ္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ ● သတင္းမွန္၊ ျဖစ္စဥ္အမွန္ ျဖစ္ေသာ ရဲတပ္ၾကပ္ၾကီးေအာင္ေက်ာ္သိန္းႏွင့္ လုံျခဳံေရးအဖြဲ႔အား ႀကဳိတင္စီစဥ္ေသာ အုပ္စုဖြဲ႔အၾကမ္းဘက္မႈကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ရွင္းလင္းခဲ့ျပီး ● [လူတစ္ေယာက္အား စာက်က္၍ ေျပာခိုင္းျခင္း၊ အသင့္ေရးထားသည္မ်ား ဖတ္ခိုင္းျခင္း၊ ဟိုယခင္က ဓါတ္ပုံမ်ားကို ျပန္လည္အသုံးျပဳ၍ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိျခင္း၊ မဟုတ္မမွန္ လုပ္ႀကံသတင္းထုတ္ျခင္း စသည့္]မခိုင္လုံေသာ အေထာက္အထားမ်ား၊ မမွန္ကန္ေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား၊ အေျခအျမစ္မရွိသည့္ လုပ္ၾကံသတင္းမ်ားကို ခိုင္ခိုင္မာမာျဖင့္ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ခဲ့ကာ ျဖစ္ရပ္အမွန္၊ သတင္းအမွန္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ရွင္းလင္းခဲ့သည္။ ● ထိုသို႕ ရွင္းလင္းမႈျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ဇန္န၀ါရီ ၂၈ ရက္ေန႔ညတြင္ (တိုက္ဆိုင္လွစြာျဖင့္) ဒူခ်ီရာတန္း၌ မီးေလာင္မႈ အမွန္တစ္ကယ္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ထင္ရွားေစရန္ အတြဲလိုက္ မီးေလာင္မႈျဖစ္ပြားေစရန္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ အစိုးရ သတင္းထုတ္ျပန္ေရးအဖြဲ႔ အတြင္းေရးမွဴး ဦး၀င္းျမဳိင္နဲ႔ ေမးျမန္းခ်က္ကို ေအာက္ပါ ဗီဒီယို ဖိုင္တြင္ ၾကည့္ရႈႏိုင္သည္။ [http://www.youtube.com/watch?v=tfsUOyi3FWU&feature=youtu.be] ● မည္သူမွ်ေနထိုင္ျခင္းမရွိေသာ ေနအိမ္မ်ားေအာက္တြင္ ထင္းမ်ားပုံ၍ မီးရႈိ႕ခဲ့ေသာ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘီဘီစီသတင္းတြင္လည္း ေဖာ္ျပထားေၾကာင္း ေတြ႔ရွိရသည္။ [http://www.bbc.co.uk/burmese/burma/2014/01/140128_muslim_rohingar_fire.shtml] ● ထိုသို႕ မီးေလာင္သည္ႏွင့္ မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ ဆိုရွယ္မီဒီယာအပါအ၀င္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ား၌ ဘဂၤလီတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက မီးေလာင္ေနသည့္ ဓါတ္ပုံမ်ားျဖင့္ သတင္းမွားမ်ား (တိုက္ဆိုင္လွစြာျဖင့္)ထပ္မံထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ● တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ "ဒူခ်ီရာတန္းေက်းရြာရဲ႔ ဘာဘာညာ ညာ" ေခါင္းစဥ္တပ္၍ တိုက္ခိုက္ခံရမႈအေၾကာင္းကို ေဟာလိ၀ုဒ္ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားမ်ား၏ ဇာတ္ကြက္မ်ားထက္ ပိုမိုသာလြန္ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေရးသားျဖန္႔ခ်ိသည္ကိုလည္း (တိုက္ဆိုင္လွစြာျဖင့္) ေတြ႔ရွိရသည္။ ● ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ လူ႕အခြင့္အေရးမွတ္တမ္းမ်ားျဖင့္ ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ တည္ရွိခဲ့ရာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးလက္ထက္ သက္တမ္း(၂)ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ကာလ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကေသာ္လည္း မူလကတည္းက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စနစ္တက် ကြန္ရက္ခ်ိတ္ဆက္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေသာ Campaign မ်ား၏ အရွိန္အဟုန္ကား ႀကီးႀကီးမားမား ရွိေနဆဲ ျဖစ္သည္။ အစိုးရေျပာတာ မယုံ၊ Campaign သမားမ်ား ေျပာတာကိုသာ ယုံၾကည္ခဲ့သည့္ ႏုိင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ႏိုင္ငံတကာသတင္းဌာနမ်ား အေနႏွင့္လည္း သတင္းထြက္ေပၚသည္ႏွင့္ မွတ္တမ္းအေဟာင္းမ်ားျဖင့္ တိုက္ဆိုင္ကာ သတင္းမွားမ်ားကို အဟုတ္အမွန္ ဟု ထင္ျမင္ယူဆခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မွာ ဤျဖစ္စဥ္တြင္ အထင္အရွား ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ ● လူ႕အခြင့္အေရးေခါင္းစဥ္မွာ ကမာၻတြင္လည္း လြန္စြာမွပင္ ေအာ္ဟစ္၍ေကာင္း၊ ေၾကြးေၾကာ္၍ေကာင္း၊ ရန္ပုံေငြေကာင္းလွေသာ Issue ျဖစ္သည္။ ● အစိုးရပိုင္းမွ သတင္းမ်ား ထုတ္ျပန္ရာတြင္ ေနာက္က်ျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ေသာ္လည္း ယခုေနာက္ပိုင္းတြင္ အျမန္ဆုံးထုတ္ျပန္ေပးႏိုင္ရန္ ႀကဳိးပမ္းေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ သတင္းမွန္မ်ား ျဖစ္ေရးအတြက္ စိစစ္အတည္ျပဳရျခင္းေၾကာင့္ အနည္းငယ္ ေနာက္က်ျခင္းမ်ား ရွိခဲ့ရသည္။ [သတင္းေထာက္မ်ားထံ ဖုန္းဆက္၍ မဟုတ္မမွန္ေရာ ဟုတ္တာေရာ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာႏိုင္ေသာ ယင္းတို႔ကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ သတင္းအခ်က္အလက္ ျပည့္စုံစြာ ရယူရျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။] ● ဆယ္စုႏွစ္ႏွင့္ခ်ီ၍ ထင္က်န္ခဲ့ေသာ ပုံရိပ္ကို ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးလက္ထက္ (၂)ႏွစ္ခြဲေက်ာ္ အားထုတ္မႈျဖင့္ အျပီးအျပတ္ ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ရန္ မလြယ္ပါ။ သို႔ေသာ္ အတတ္ႏိုင္ဆုံး ေခ်ဖ်က္ႏိုင္ရန္ အားထုတ္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း သတင္းမွားမ်ားကို အေျခခံ၍ ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ ထုတ္ျပန္ခ်က္ကို ျပန္လည္ ရုပ္သိမ္းေၾကာင္း ျဗိတိန္ႏိုင္ငံ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနက ထုတ္ျပန္လာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ● တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား မ်ားျပားလြန္းေနျခင္းသည္ မေကာင္းပါ။ ႏုိင္ငံတကာကလည္း အေျခအေနမွန္ကို သိရွိနားလည္သေဘာေပါက္စ ျပဳလာျပီ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ထပ္ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား ဖန္တီးလာခဲ့လွ်င္လည္း မ်က္ေစ့စုံမွိတ္ ယုံၾကည္ရန္ မလြယ္ေတာ့သည့္ အေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကေစလိုသည္။ ● ယင္းသို႔ တိုက္ဆိုင္မႈမ်ား ဖန္တီးေနသူတို႔ကို ေမးလိုသည္မွာ "ျပႆနာ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ ကူညီမလား၊ ျပႆနာမ်ား ဆိုးသည္ထက္ဆိုးေစရန္ လႈံ႕ေဆာ္ေနမည္လား" ဟူ၍ပင္ ျဖစ္သည္။

တာ၀န္က်တပ္ၾကပ္ႀကီး ခင္ေမာင္ၾကည္က လိမ္ညာေျပာဆိုကာ ႏွင္ထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစား

 

၂၈၊ ၁၊၂၀၁၄ ေန႔တြင္မူ သာယာကုန္းေက်း႐ြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးမွတစ္ဆင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္အတြက္ ဆင့္ေခၚစာေရာက္ရွိလာခဲ့ပါသည္။ ထို႔ေၾကင့္ ၂၉၊ ၁၊၂၀၁၄ေန႔တြင္ ဆင့္ေခၚျခင္းခံရသည့္ ႐ြာသားမ်ားႏွင့္အတူ လက္နက္ခဲယမ္းတပ္(CAD) သို႔ သြားသည့္အခါ တာ၀န္က်တပ္ၾကပ္ႀကီး ခင္ေမာင္ၾကည္က တပ္အတြင္းသို႔ အ၀င္မခံဘဲ၊ တပ္ရင္းမွဴးမရွိဘူးဟူ၍ လိမ္ညာေျပာဆိုကာ ႏွင္ထုတ္ဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါတပ္ရင္းမွ ဗိုလ္ႀကီးေ၀ၿဖိဳးေအာင္ကလည္း ဘယ္ကလဲ၊ ဘာလာလုပ္တာလဲ စသျဖင့္ ရင့္ရင့္သီးသီး ေျပာဆိုဆက္ဆံခဲ့ပါသည္။ ဆင့္ေခၚစာထုတ္ျပ၍ အႀကိမ္ႀကိမ္ရွင္းျပၿပီးေနာက္မွသာ တပ္ထဲသို႔ ၀င္ခြင့္ေပးခဲ့ပါသည္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္အတြက္ဟုဆိုကာ ဆင့္ေခၚစာေပးပို႔ခဲ့ေသာ္လည္း တပ္ရင္းမွဴးႏွင့္ေတြ႔သည့္အခါတြင္ အသိေပးေျပာဆိုျခင္း၊ အမိန္႔ေပးျခင္းသာ ျဖစ္ေနပါသည္။ တပ္ရင္းမွဴးက ေျပာဆိုသည္မွာ " အုတ္႐ိုးကာ၊ၿခံစည္း႐ိုးခတ္ျခင္းမွာ အထက္အမိန္႔အရ လုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ စည္း႐ိုးအတြင္းပါေသာအိမ္မ်ားကို ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ေပးမည့္အေၾကာင္း၊ လယ္ယာကိုလည္း ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးမည့္အေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္ လယ္ယာေျမပိုင္ဆိုင္ခြင့္ေတာ့ ေပးမည္မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြ အေနနဲ႔ ဒါကိုလက္မခံဘဲ ဟိုတိုင္၊ဒီတိုင္ ဆက္လုပ္ေနမည္ဆိုပါက တစ္႐ြာလံုးကို ေမာင္းထုတ္ပစ္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း " ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆို အမိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္ …

ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားကုိေခၚယူမႈ အေမရိကန္ ရပ္ဆုိင္း

Thursday, January 30, 2014
ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ စခန္းေတြဆီက ဒုကၡသည္မ်ားကုိ ခုိလႈံခြင့္ေပးတ့ဲ အစီအစဥ္ကုိ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ရပ္ဆုိင္းလုိက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဒီကေန႔ ကုလသမဂၢက ေျပာလုိက္ပါတယ္။
ဒီအစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတာ ၉ ႏွစ္ ရိွၿပီ၊ အေမရိကန္ကုိ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထုိင္ေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံး လုပ္ေဆာင္ေပးခ့ဲတာကေတာ့ ၿပီးခ့ဲတ့ဲ ေသာၾကာေန႔က ျဖစ္တယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။

ဒီ ၉ ႏွစ္အတြင္း ျမန္မာျပည္က ဒုကၡသည္ ၇၃,ဝဝဝ ေက်ာ္ကုိ အေမရိကန္ေရာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးနုိင္ခ့ဲတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒါကေတာ့DPA သတင္းဌာနက ေရးသားတ့ဲ သတင္းကုိ ဘန္ေကာက္ပုိ႔စ္သတင္းစာ အြန္လုိင္းမွာ ျပီးခ့ဲတ့ဲနာရီပုိင္းအတြင္းမွာ ေဖာ္ျပထားတာပါ။

တျခားႏုိင္ငံတခ်ဳိ႕ကလည္း ျမန္မာဒုကၡသည္ေတြကို လက္ခံခ့ဲဖူးေပမယ့္ အေမရိကန္ကေတာ့ အလုံးအရင္းနဲ႔ လက္ခံခ့ဲတ့ဲႏုိင္ငံပါ။
အေမရိကန္အစီအစဥ္ရပ္ဆုိင္းလုိက္ခ်ိန္ ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္စခန္းေတြထဲ ဒုကၡသည္ ဘယ္ေလာက္ က်န္ပါသလဲ။

တသိန္းေက်ာ္ က်န္ပါေသးတယ္ တ့ဲ။
ဒီတသိန္းေက်ာ္ ဘယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ျပန္ရမလဲ ဆုိတာကေတာ့ ဘယ္သူမွ ေသခ်ာမေျပာႏုိင္ေသးပါ။

ဦးသိန္းစိန္ရဲ႕ သမၼတသက္တမ္းလက္က်န္ ၂ ႏွစ္အတြင္းေတာ့ ဟုတ္မယ္ မထင္ပါ။

သူတုိ႔ျပည္ေတာ္ျပန္ေရးအသံက ခပ္တုိးတုိးေတာင္ မထြက္၊ ၿပီးေတာ့...ဦးသိန္းစိန္တုိ႔က ေဆာင္ရြက္စရာေတြ အမ်ားအျပား ရိွေနတာေၾကာင့္ ဒုကၡသည္အေရးကုိ ဦးစားေပးမယ္လုိ႔ မယူဆႏုိင္ပါဘူး။
သူတုိ႔ ျပည္ေတာ္ျပန္ေရးအသံက ေရြးေကာက္ပဲြနီးတ့ဲအခါ ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕က ေနရာကြက္ၾကား ေျပာဆုိၾကဖြယ္ ရိွတယ္လုိ႔ ယူဆရပါတယ္။

ထုိင္းျမန္မာနယ္စပ္ စခန္းတခုမွ ဒုကၡသည္ ကေလးမ်ား (ဓာတ္ပုံ - ေလာအယ္စုိး)

ဧရာ၀တီ

ခုံ႐ုံး ဆုံးျဖတ္မည့္ကိစၥ လႊတ္ေတာ္ဘက္က မွန္မည္ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆို

 

 

 ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတႏွင့္ ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္အၾကား အခ်င္းမ်ားေနေသာ ဥပေဒမ်ားကို အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္မႈရွိ မရွိ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခုံ႐ုံးမွ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုပါက လႊတ္ေတာ္ဘက္က မွန္မည္ဟု အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာၾကားသည္။ “လႊတ္ေတာ္ဘက္က မွန္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္” ဟု ၎ကဆိုသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ လက္မွတ္ ေရးထိုးၿပီးျဖစ္ေသာ ဥပေဒႏွင့္ လက္မွတ္ ေရးထိုးျခင္းမရွိဘဲ အတည္ျဖစ္ေနေသာ ဥပေဒ ရွစ္ခုတြင္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ မညီေသာ အခ်က္မ်ား ပါရွိေနေသာေၾကာင့္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ညီညြတ္မႈရွိ မရွိ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခုံ႐ုံးကုိ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုေစမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းထုတ္ျပန္ေရး အဖြဲ႕က ဇန္နဝါရီ ၂၇ ရက္တြင္ ထုတ္ျပန္ထားသည္။ အေျခခံဥပေဒ၏ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုမႈသည္ ခုံ႐ုံးအေပၚတြင္ မူတည္ေနေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္၏ ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈကို သံသယ ျဖစ္လာႏိုင္စရာ အေၾကာင္းရွိၿပီး ၎တို႔၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ တရားစီရင္ထုံး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သမိုင္းတြင္မည့္ကိစၥ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ုံးမွ တာဝန္ရွိသူတစ္ဦးက ေျပာၾကားသည္။ “ခုံ႐ုံးအဖြဲ႕ဝင္ေတြရဲ႕ သုံးပုံႏွစ္ပုံက လႊတ္ေတာ္က ခန္႔ထားတာ ျဖစ္ေနတယ္။ အမွီအခို ကင္းကင္းနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆိုႏိုင္ျခင္းရွိ မရွိဆိုတာ မသိေသးဘူး” ဟု ၎ကဆိုသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြင္း ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒဆိုင္ရာ ခုံ႐ုံးအဖြဲ႕ဝင္ေဟာင္း မ်ားကို စြပ္စြဲျပစ္တင္၍ ရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္ေစျခင္းသည္ ခုံ႐ုံး၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို လႊတ္ေတာ္မွ ေက်ာ္လြန္ရာ ေရာက္ေၾကာင္း ၎ကေျပာဆိုသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ႐ုံး အေနႏွင့္ ဥပေဒရွစ္ခုကို ခုံ႐ုံးသို႔ေပးပို႔ရန္ ရက္အတိအက် သတ္မွတ္ထားမႈ မရွိေသးေသာ္လည္း သတင္းထုတ္ျပန္ထားသည့္ အတိုင္း ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္သြားမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ၎ကထပ္ေလာင္း ေျပာဆိုသည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေမးျမန္းရာတြင္ ခုံ႐ုံး၏ အဓိပၸာယ္ ထြက္ဆိုမႈ မရွိေသးသည့္ အခ်ိန္တြင္ လႊတ္ေတာ္ဘက္မွ ကိုယ္စားျပဳ၍ ေျဖဆိုရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေသးေၾကာင္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ သူရဦးေအာင္ကို (တရားစီရင္ေရးႏွင့္ ဥပေဒေရးရာ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒) အပါအဝင္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေျပာၾကားသည္။ The Voice Weekly

ေရခဲဖံုးေသာ ျမန္မာျပည္တစ္ေနရာ

ေရခဲဖံုးေသာ ျမန္မာျပည္တစ္ေနရာ -------------- ေရးသားသူ- အန္ဒါဆက္မတ္ဇင္စကီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ဖ်ားေဒသအေၾကာင္းကုိ ျမန္မာျပည္သူတို႔ ဘယ္ေလာက္အထိသိရွိပါသလဲ။ အနည္းအက်ဥ္းမွ်သာသိလွ်င္သိ သို႔တည္းမဟုတ္ လံုး၀မသိရွိၾကပါ။ ဒါကလည္း ထူးဆန္းလွသည္ေတာ့မဟုတ္။ ျမန္မာအမ်ားစုအတြက္ ပူတာအိုသို႔သြားရသည့္ခရီးသည္ သူတို႔၏စီးပြားေရးအေျခအေနအရ မတတ္ႏိုင္ၾက၍ပင္ျဖစ္သည္။ျမန္မာဟိမ၀ႏၲာေတာင္ဟုဆိုလိုက္လွ်င္ ဦးေတဇ၏ ရဟတ္ယာဥ္ပ်က္က်သည့္ေနရာမွ်ေလာက္သာ ျမန္မာျပည္သူတို႔ မွတ္မိထားၾကသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ ႏွင္းမ်ားရွိသည့္ေနရာ ႏွင္းမ်ားစြာရွိသည့္ေနရာဟုသာ သိထားၾကသည္။ ထုိ႔ထက္မပိုပါ။ သို႔ေသာ္ ယင္းအခ်က္က ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားက ၎တို႔၏ မိခင္ႏိုင္ငံႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဗဟုသုတနည္းပါးလွသည့္အေပၚ အေၾကာင္းအေျခခံေတာ့လည္းမဟုတ္ပါ။ အကယ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ပကတိအေျခအေနမ်ားသည္ ပြင့္လင္းမႈရွိလာမည္ဆိုပါလွ်င္ ပညာေရးကို လုိလားေတာင့္တၾကေသာ ျမန္မာမ်ား၊ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံု၏ ပညာမုိးကုပ္စက္၀ိုင္းကို အျမင္ကြဲျပားမႈအား လက္ခံႏိုင္ေသာ မီဒီယာမ်ားက ခ်ဲ႕ထြင္ေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရသည္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၂၃ ရက္တြင္ ျမန္မာဟိမ၀ႏၲာႏွင့္ သူ၏ေနာက္ဆံုး ရြာစြန္ေလးသို႔ ကၽြန္ေတာ္ခရီးရွည္ထြက္ခဲ့ပါသည္။ ပူတာအုိေလဆိပ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ဖူးသမွ်ေလဆိပ္ထဲတြင္ အေသးငယ္ဆံုးျဖစ္သည္။ ေအး၍စိမ့္ေနေသာေလထု။ ေလယာဥ္ကထြက္လိုက္သည္ႏွင့္ ေတာင္တန္းႀကီး၏ေလထုကို ႐ွဴ႐ိႈက္လိုက္ရသလုိ ခံစားလိုက္ရသည္။ ေဆာင္းရာသီတြင္ ၾကည္ျပာရွင္းလင္းေနေသာ ေကာင္းကင္ေၾကာင့္ ႏွင္းမ်ားဖံုးလႊမ္းေနသည့္ ေတာင္ထိပ္ကို အေ၀းမွျမင္ႏိုင္သည္။ ယခုလုိ မုိးရာသီ၀င္လာခ်ိန္တြင္ေတာ့ အျမင္မ်ားက မႈန္မိႈင္း၍ေနေတာ့သည္။ ပူတာအုိသည္ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာၿမိဳ႕ႏွင့္တူေနသည္။ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေမ့ေလ်ာ့ခံထားရဟန္ထင္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ယင္းမွာ အေပၚယံအျမင္သာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္လုိ ႏိုင္ငံျခားသားကို မဆုိထားႏွင့္။ ၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားဆီက ပူတာအုိတြင္ တစ္ႏွစ္ၾကာေနထိုင္ခဲ့ဖူးသည့္ ကၽြန္ေတာ့္လမ္းၫႊန္ကပါ “ဘာမွကို အေျပာင္းအလဲမရွိဘူး။ ကားေတြနည္းနည္းေလးပိုမ်ားလာတယ္။ ဒီေလာက္ပဲ”ဟုဆိုသည္။ သိသာျမင္သာသည့္အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ေ၀းကြာလြန္းျခင္းႏွင့္ အထီးက်န္လြန္းျခင္းပင္ျဖစ္ေတာ့သည္။ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီတို႔က ယင္းအေၾကာင္းကို ေကာင္းစြာသိရွိခဲ့ၾကသည္။ ျမင့္မားလွေသာေတာင္တန္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ၀န္းရံေနသည့္ အျမင့္ပိုင္းေဒသ ပူတာအုိကို ယခင္က ခမ္တီလံုးဟု ေခၚဆိုခဲ့သည္။ သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ရွမ္းႏွင့္ကခ်င္မ်ား ေနထိုင္ခဲ့ၾကၿပီး ၿဗိတိသွ်မ်ားက ပထမကမၻာစစ္မစတင္မီ ၁၉၁၄ ခုႏွစ္က်မွ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ေနာက္ဆံုးနယ္ေျမျဖစ္သည္။ သမိုင္းပါ ေကာလာဟလမ်ားအဆိုအရ အကယ္၍မ်ား တ႐ုတ္က ခမ္တီလံုးကို လံုး၀၀င္ေရာက္သိမ္းပိုက္မည္ဆုိေသာသတင္းကို ၿဗိတိသွ်မ်ားမရရွိခဲ့ပါလွ်င္ ဤေဒသကို ၿဗိတိသွ်တို႔က လာေရာက္သိမ္းခဲ့မည္မထင္ပါ။ တိဘက္ကို ေတာင္ဘက္ပိုင္းမွ ၀င္ေရာက္ႏုိင္မည့္ တံခါးေပါက္အျဖစ္ မဟာဗ်ဴဟာအရ အေရးပါသည္ဟု တ႐ုတ္တို႔က ယူဆခဲ့ေၾကာင္း ၿဗိတိသွ်တို႔အတြက္ စပိုင္လုပ္ေပးခဲ့သည့္ အိႏိၵယသားမ်ားက သတင္းပို႔ေပးခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ၿဗိတိသွ်တို႔က ပို၍လ်င္ျမန္ၿပီး ပို၍လည္း လူရည္လည္ပါသည္။ သူတို႔၏ကၽြမ္းက်င္ေသာ သံတမန္နည္းပညာကိုသံုး၍ ကခ်င္တို႔ကိုစည္း႐ံုးသိမ္းသြင္းၿပီး ယင္းေဒသကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရယူခဲ့သည္။ ယင္းအတြက္ သူတို႔ကို အက်ဳိးအျမတ္မ်ားစြာ ျပန္လည္ေပးကမ္းခဲ့ပါသည္။ မ်ားမၾကာမီပင္ ဖို႔ဟက္ဇ္အမည္ရွိ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို တည္ေဆာက္ေတာ့သည္။ ၎ေဒသက ၿဗိတိသွ် လက္ေထာက္ေကာ္မရွင္နာမင္းႀကီးလည္းျဖစ္ၿပီး တပ္ဖြဲ႕ေပါင္းမ်ားစြာ၏ ေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္သူ W.A. Hertz ကို အစြဲျပဳ၍ မွည့္ေခၚထားျခင္းျဖစ္သည္။ ေျမာက္ဖ်ားမွ ေတာ႐ိုင္းေဒသ၊ ျမင့္မားေသာေတာင္တန္းမ်ားႏွင့္ လမ္းမ်ားက အေနာက္ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာမ်ားအတြက္ လူမသိသူမသိေနရာအျဖစ္ က်န္ရွိေနခဲ့သည္။ မွန္ပါသည္။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားကိုယ္တုိင္ပင္ ယင္းေဒသကို လႊမ္းမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့ဖူးပါ။ သို႔ေသာ္ျငားလည္း ခမ္တီလံုးသည္ ႏွစ္ေပါင္းရာခ်ီၿပီး တ႐ုတ္တုိ႔၏ အႀကိမ္ႀကိမ္တိုက္ခိုက္ျခင္းကို ခံခဲ့ရသည္။ တ႐ုတ္တို႔က ေဒသခံမ်ားကို အခြန္ေကာက္ခံၿပီး သူတို႔ကို ကၽြန္မ်ားအျဖစ္ ဖမ္းဆီးခိုင္းေစခဲ့သည္။ ေက်ာ္ၾကားေသာ ၿဗိတိသွ်႐ုကၡေဗဒပညာရွင္ႏွင့္ စူးစမ္းေလ့လာသူ ဖရန္႔ေက၀တ္သည္ ေျမာက္ဖ်ားဆီက လူသူအေရာက္အေပါက္မရွိေသးသည့္ မလိခႏွင့္ နန္တာမိုင္ကို စူးစမ္းေလ့လာခဲ့သည့္ ပထမဆံုးေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံသားျဖစ္သည္။ သူ၏ ၁၉၃၇-၁၉၃၉ ခုႏွစ္ စူးစမ္းေလ့လာေရးခရီးစဥ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏အျမင့္ဆံုး ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ (ပင္လယ္ေရမ်က္ႏွာျပင္မွ ၅၈၈၁ မီတာအျမင့္)၏ ေတာင္ဘက္ ေတာင္ေျခပိုင္းကို ေရာက္ရွိခဲ့သည္။ ျမန္မာဟိမ၀ႏၲာ၏ လွ်ဳိ႕၀ွက္ခ်က္မ်ားကို ျပင္ပကမၻာက သိရွိသြားခဲ့သည္။ ယင္းမတုိင္မီ ၁၉၃၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ ေတာ္၀င္ဘူမိေဗဒအဖြဲ႕က သူ၏ ထူးခၽြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာ စူးစမ္းေလ့လာမႈမ်ားအတြက္ ဆုတံဆိပ္ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ ျမန္မာဟိမ၀ႏၲာသည္ ကာလရွည္ၾကာ အထီးက်န္ျဖစ္ခဲ့ျပန္သည္။ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာစစ္တပ္မွ ဗိုလ္မွဴးႀကီးစိုးျမင့္ ဦးေဆာင္သည့္ ပထမဆံုးျမန္မာေလ့လာေရးအဖြဲ႕သည္ ႏိုင္ငံေျမာက္ဖ်ားက ရြာစြန္ႏွင့္ ႏွင္းဖံုးေတာင္တန္းမ်ားဆီသို႔ ေရာက္လာသည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာေဆးပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕က နန္တမိုင္ေတာင္ၾကားရွိ လူမ်ဳိးစုမ်ားကိုေလ့လာခဲ့ၿပီး သူတို႔၏ေတြ႕ရွိခ်က္မ်ားကို ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ဤေနရာသို႔ ၁၉၉၀ ႏွစ္လယ္ပုိင္းမ်ားက ထပ္မံေရာက္ရွိလာၾကျပန္သည္။ ဂ်ပန္ေတာင္တက္သမား တာကာရွီအုိဇာကီသည္ ေျမာက္ဖ်ားရြာစြန္ျဖစ္သည့္ တဟြန္ဒမ္ရြာတြင္ေနထိုင္သူ တိဘက္လူမ်ဳိး နီယာမဂ်ာလဆန္ႏွင့္အတူ ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ထိပ္သ႔ို ၁၉၆၆ ခုႏွစ္က တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ နီယာမသည္ ဤေတာင္ကို ယခင္က မတက္ခဲ့ဖူးေသာ္လည္း ေတာင္တက္လမ္းကိုျပသခဲ့သည့္ ပထမဆံုးေသာလူသားျဖစ္သည္။ ေမြးရာပါေတာင္တက္ကၽြမ္းသူ၊ အသိရွိသူျဖစ္ျခင္းတို႔က အခက္အခဲမ်ားကို ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ေစခဲ့သည္။ နီယာမဂ်ာလဆန္မပါဘဲႏွင့္ အိုဇာကီတစ္ေယာက္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် ေတာင္ထိပ္ေပၚမေရာက္ႏိုင္ခဲ့ဟု ေတာင္ၾကားေဒသမွ လူမ်ားကေျပာၾကသည္။ သူတို႔ေျပာဆုိခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ ယံုၾကည္သည္။ တစ္ႏွစ္အၾကာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ World Conversation Society မွ အေမရိကန္စူးစမ္းသူႏွင့္ သဘာ၀ထိန္းသိမ္းသူတစ္ဦးက ျမန္မာသစ္ေတာ၀န္ႀကီးဌာန၏ ေထာက္ပံ့မႈျဖင့္ေရာက္လာသည္။ တစ္လၾကာ ပင္ပန္းႀကီးစြာေသာခရီးအၿပီး တိဘက္လူမ်ဳိးမ်ားေနထိုင္သည့္ တဟြန္ဒမ္ကိုေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ခရီးလမ္းတြင္ သတၱ၀ါမ်ဳိးစိတ္သစ္ကို ေတြ႕ရွိခဲ့သလုိ ေတာ႐ိုင္းတိရစာၦန္ကုန္သြယ္မႈႏွင့္ တိုးမ်ားလာေနေသာ အမဲလိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဇီ၀စနစ္ကို အႏၲရာယ္ျဖစ္ေနေၾကာင္းေတြ႕ရွိခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ပိုင္းတြင္ ျပည္ပမွ လူအနည္းငယ္ကသာ ပထမဆံုးလမ္းျပေအဂ်င္စီမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ဤေဒသကိုလာေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္းေတာင္တန္းႀကီးမ်ားဆီသို႔ ခရီးစဥ္သည္ လြန္စြာပင္ပန္းပါသည္။ ထုိေဒသတြင္ေနထိုင္ေသာ ရ၀မ္ (သို႔မဟုတ္) လီဆူးလူမ်ဳိးတို႔၏ က်န္းမာမႈႏွင့္ ႀကံ႕ခိုင္မႈတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ၾသခ်ရပါသည္။ လမ္းမ်ား၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္မ်ားမရွိဘဲ သူတို႔သည္ ပူတာအို (သို႔မဟုတ္) တ႐ုတ္နယ္စပ္မ်ားတြင္ ေစ်း၀ယ္ရန္အတြက္ သီတင္းပတ္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ေျခလ်င္သြားလာႏိုင္ၾကသည္။ အမွန္ေတာ့ သူတို႔သည္ ေတာင္တက္ေသာဓေလ့တြင္ အသားက်ေနသူမ်ားျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔၏လူေနမႈစနစ္တြင္ ေတာင္တက္ျခင္းက အက်ံဳး၀င္ေနေပသည္။ မည္မွ်ၾကာၾကာ ဆက္၍ျဖစ္ေနပါမည္နည္း။ ယင္းကိုသိႏိုင္ရန္လည္း ကၽြန္ေတာ္သြားေရာက္ခဲ့သည္။ ပူတာအုိေစ်းတြင္ ပစၥည္းမ်ား၀ယ္ယူၿပီးစီးခ်ိန္တြင္ ေလးလံေသာကုန္ပစၥည္းမ်ားကို ျပင္ဆင္ထုပ္ပိုးၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ့္စကားျပန္၊ အစိုးရလမ္းၫႊန္ႏွင့္ ေပၚတာကိုးေယာက္တို႔သည္ ေတာလမ္းဆီကို ဦးတည္ၿပီး ေနာင္မြန္းၿမိဳ႕ဆီသို႔ ခရီးစၾကသည္။ လမ္းတြင္ ေလဆိပ္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ျဖတ္လာခဲ့သည္။ ပူတာအုိကုိ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတို႔ႏွင့္ ဆက္သြယ္ပ်ံသန္းႏိုင္ရန္အတြက္ ယင္းေလဆိပ္ကိုျပဳျပင္ေနသည္။ လာမည့္ႏွစ္အနည္းငယ္တြင္ ဤေနရာသည္ ဟိုတယ္မ်ား၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားမ်ားအတြက္ အေဆာက္အအံုအမ်ားအျပားႏွင့္ ေတာင္ေပၚအပန္းေျဖစခန္းတစ္ခု ျဖစ္လာႏိုင္သည္။ ဘုရားေက်ာင္း၊ ဘုရားရွိခုိးေက်ာင္းမ်ားက ရြာတုိင္းမွာရွိသည္။ ဤေဒသတြင္ အမ်ားစုက ခရစ္ယာန္မ်ားျဖစ္သည္။ အေမရိကန္မစ္ရွင္မို႔စ္မိသားစု၏ ႏွစ္ကာလရွည္ၾကာ သာသနာျပဳလုပ္ငန္းမ်ား၏ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္သည္။ ၁၉၅၀ ႏွစ္မ်ားမွစၿပီး ၆၀ ႏွစ္မ်ားအထိ သူတို႔၏သာသနာျပဳခ်ိန္ကို ေကာင္းျမတ္ေသာအခ်ိန္ကာလဟု ေဒသခံမ်ားက မွတ္ထားၾကသည္။ ၎ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ၾကသည္။ သာသနာျပဳမ်ားက သူတို႔ကုိ ေသာက္စားျခင္းမျပဳရန္ တားျမစ္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းမ်ား၊ ေဆးခန္းမ်ား ေဆာက္လုပ္ေပးခဲ့သည္။ စိုက္ပ်ဳိးနည္းမ်ား သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။ သစ္ပင္မ်ဳိးသစ္မ်ားစိုက္ပ်ဳိးခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဒသခံမ်ား လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည့္ နာမည္ႀကီးကၽြဲေကာသီးသည္ အမွန္စင္စစ္ သာသနာျပဳမ်ားက ပူတာအုိေဒသကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သည္ဟုဆိုသည္။ ရ၀မ္ႏွင့္ လီဆူးတရားေဟာဆရာမ်ားသည္ လူထုအတြင္း အေတာ္ေလး ခံစားေနရဆဲျဖစ္သည္။ မို႔စ္မိသားစုကမူ ယခုအခါ ထုိင္းႏိုင္ငံ၊ ခ်င္းမိုင္တြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ ေတာလမ္းခရီးၾကမ္း တစ္ပတ္ၾကာျမင့္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ နန္တာမိုင္ေတာင္ၾကားကို ကာရံထားေသာေတာင္ကို စတင္တက္ၾကသည္။ လမ္းေဖာက္လုပ္ေနသည့္ ရဲဘက္စခန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႐ုတ္တရက္၀င္တိုးမိၾကသည္။ နန္တာမိုင္ေတာင္ၾကား၊ ပန္မန္ဒမ္ရြာဆီသ႔ိုဦးတည္သည့္လမ္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အစိုးရႏွင့္ပူးေပါင္းၿပီး ျမန္မာပုဂၢလိကမ်ားက ေငြေၾကးေထာက္ပံ့ေနသည္။ အလြန္ခက္ခဲေနပံုရေသာ္လည္း အကယ္၍ ထိုလမ္းမ်ား ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးသြားမည္ဆိုလွ်င္ အထီးက်န္နန္တာမိုင္ေတာင္ၾကားသည္ ျပင္ပကမၻာအတြက္ လမ္းပြင့္လာမည္ျဖစ္ၿပီး အေျပာင္းအလဲမ်ားက ဤေနရာမွလူမ်ားကို ႐ိုက္ခတ္လာမည္ျဖစ္သည္။ ယင္းအခ်က္သည္ ထူးျခားလွသည့္ ေျပာင္းလဲမႈႀကီးတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တဟြန္ဒမ္ရြာကို နန္တာမိုင္ေတာင္ၾကားက ကမၻာႀကီး၏ လာေရာက္ရန္အခက္ခဲဆံုးရြာစြန္တစ္ခုျဖစ္ေစခဲ့သည္ မဟုတ္ပါလား။ အေမဇံုျမစ္၀ွမ္းတြင္ပင္ ေ၀းလံေခါင္သီေသာရြာဆီသ႔ို ေလွျဖင့္သြားလာႏိုင္ေသးသည္။ ဤေနရာတြင္မူ နန္တာမုိင္ျမစ္က ကမၻာ့ေရစီးအသန္ဆံုး၊ အၾကမ္းတမ္းဆံုး လူသတ္ျမစ္ဟုယူဆရသည္။ ဤစကားက ကၽြန္ေတာ့္ထံမွမဟုတ္ပါ။ ဤျမစ္အတြင္း ၂၀၀၃ ခုႏွစ္က ေလွစီးဆင္းခဲ့ေသာ ကမၻာ့ထိပ္တန္းကာယာကာေခၚ ျမစ္ေၾကာင္းေလွခရီးၾကမ္းစီးသူ၏စကားျဖစ္ပါသည္။ သူတို႔အသက္ေဘးမွ သီသီေလးကပ္ၿပီး လြတ္ေျမာက္ခဲ့ၾကသည္။ သူတို႔ထဲမွတစ္ဦးမွာ ကၽြန္ေတာ္၏ ရ၀မ္ဘာသာျပန္ျဖစ္ၿပီး သူတို႔အတြက္ စကားျပန္လုပ္ေပးခဲ့သူျဖစ္သည္။ အေျပာင္းအလဲမ်ားက လာေရာက္ၾကလိမ့္မည္။ ဤအထီးက်န္ေဒသကို ဒီမိုကေရစီ၀င္ေရာက္လာသည္ဟု လူမ်ားကလည္း ေျပာဆုိၾကလိမ့္မည္။ ဤေနရာတြင္ အတိတ္က ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သိရွိခဲ့ၾကသည္ဆိုသည္ကုိ သိရွိသူအနည္းငယ္သာရွိသည္။ ကခ်င္ဘာသာျဖင့္ ဂမ္လာအိုဟုေခၚသည္။ ၿဗိတိသွ်လူမႈေရးပညာရွင္အီးလိခ်္က သူ၏ ၂၀ ရာစုလယ္တြင္ ေရးသားခဲ့သည့္ The Political systems of highland Burma စာအုပ္တြင္ အေသးစိတ္ပံုေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ဂမ္လာအိုစနစ္သည္ ရီပက္ဘေလကန္စနစ္ပံုစံရွိသည့္ တန္းတူညီမွ်လူေနမႈစနစ္ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားျဖစ္သည့္ ဂမ္ဆာအုိႏုိင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္သည္။ ယခုအခါတြင္ အဆိုပါအေခၚအေ၀ၚမ်ားကို ေဒသခံမ်ား ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကၿပီ။ သို႔ေသာ္ လူသားတို႔၏ဘ၀မ်ားႏွင့္ လူမႈေရးအေျပာင္းအလဲမ်ားသည္ သံသရာစက္၀ိုင္းတစ္ခုလိုပင္ျဖစ္ေနသည္ဆုိသည့္ အမွန္တရားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႕ရသည္။ ဂမ္လာအုိသည္ နန္တာမိုင္ေတာင္ၾကားကုိ ဒီမိုကေရစီဟူေသာအမည္ျဖင့္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာသည္။ ဂါ၀ိုင္ရြာတစ္၀ိုက္တြင္ မုိးသည္းထန္စြာရြာခ်လိုက္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေမွ်ာ့အုပ္ႀကီးက ၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္ၾကေတာ့သည္။ မုတ္သုံမုိးရာသီက ေတာင္ၿပိဳမႈအမ်ားအျပားျဖစ္ေစၿပီး လူေပါင္းမ်ားစြာကိုလည္း အတိဒုကၡေရာက္ေစသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ဒါဇြန္ဒမ္ရြာသို႔သြားရာလမ္းေပၚ ေရာက္ေနၾကၿပီး ပထမဆံုးအႀကိမ္အျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ေပၚမွ စိုစြတ္ေပက်ံေနေသာ ေတာလမ္းမွေျမမႈန္႔မ်ားက ကၽြန္ေတာ့္ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္အတူ ၾကမ္းတမ္းေသာေက်ာက္တံုးႀကီးမ်ားေပၚသို႔ ျပဳတ္က်သြားေတာ့သည္။ ဤၾကမ္းရွေသာ ေက်ာက္ေဆာင္တန္းမ်ားထဲတြင္ ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးႏွင့္တိုက္မိလွ်င္ပင္ လဲက်သြားႏိုင္သည့္အေၾကာင္းရွိေသာေၾကာင့္ ထိုအခိုက္မွာ ေတာ္ေတာ္ေလးအႏၲရာယ္ရွိေသာ အခိုက္အတန္႔လည္းျဖစ္သည္။ ကံေကာင္းစြာပင္ ကၽြန္ေတာ္ ေသြးထြက္႐ံုပဲထြက္ၿပီး မတ္တတ္ရပ္ကာ တစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္လာႏိုင္ခဲ့သည္။ အ႐ိုးမ်ားမက်ဳိး၍ ကၽြန္ေတာ္ ကံေကာင္းပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္ ရ၀မ္လူမ်ဳိးဘာသာျပန္ကမူ ထုိအျဖစ္မ်ဳိး ဤေနရာတြင္ မၾကာခဏျဖစ္ေလ့ရွိသည္ဆုိသည္။ ငယ္စဥ္တုန္းကေတာ့ သူသည္ တဟန္ဒမ္ ေနာက္ဆံုးရြာသို႔ အမဲလိုက္ရန္ႏွင့္ ေျမျပန္႔ေဒသမ်ားတြင္ ေစ်းေကာင္းရေသာ ေဆးျမစ္မ်ားကို ရွာေဖြစုေဆာင္းရန္ သြားေရာက္ခဲ့ဖူးသည္။ ၀ယ္သူမ်ားကလည္း လက္တင္ဘာသာ႐ုကၡေဗဒအားျဖင့္ အေခၚ CORDYCEPS SINENSIS ေခၚ ရွားပါးသည့္ ေတာင္ေပၚမိႈအမ်ဳိးအစားကို ေစ်းႀကီးေပး၀ယ္ရန္ အသင့္ရွိေနၾကသည္။ ထုိမႈိမွာ အံ့ဖြယ္အစြမ္းျဖင့္ ကင္ဆာပင္ေပ်ာက္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ မိႈပြင့္သည္ ထူးျခားသည့္နည္းလမ္းျဖင့္ မ်ဳိးပြားသည္။ မိႈပင္မွာ အင္းဆက္သားေလာင္းထဲတြင္ ေပါက္ဖြားၿပီးေနာက္ သားေလာင္းကိုသတ္ျဖတ္ရင္း ၄င္း၏ခႏၶာအႂကြင္းအက်န္မ်ားကို အေျခာက္ခံေစရင္းျဖင့္ ေျမျပင္ထဲမွပြင့္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ဒေဇာင္းဒမ္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကမၻာ့သား႐ိုင္းတိရစာၦန္ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႕ World Conservation Society က ျမန္မာအဖြဲ႕၀င္မ်ားကို ေတြ႕ခဲ့သည္။ ၄င္းတို႔မွာ ေဒသခံလူမ်ဳိးစုမ်ား ထုိဧရိယာအတြင္း အမဲလိုက္မည္ကို တားျမစ္ႏိုင္ရန္ ကင္းလွည့္ေစာင့္ၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၉၇ တြင္ မစၥတာအလန္ရာဘင္ႏိုဗစ္၏ သုေတသနမ်ားေၾကာင့္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ တည္ေထာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ေဒသခံမ်ားမွာ WCS ၏ အစီအစဥ္ကို ေထာက္ခံေၾကာင္း ေျပာသည့္ပံု၊ တန္ဖုိးထားေလးစားသည့္ပံုမရွိၾကပါ။ သူတို႔ဘုိးေဘးမ်ားက ရာစုႏွစ္မ်ားစြာလုပ္ခဲ့ၿပီးခါမွ သူတို႔လက္ထက္တြင္ ဘာေၾကာင့္အမဲလိုက္ျခင္းကိစၥ ရပ္တန္႔ရမည္ကို နားမလည္ၾကပါ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း တစ္ဖက္ကေန၍ ဤအၿမဲစိမ္းသစ္ေတာသည္ စိတ္၀င္စားစရာ တိရစာၦန္မ်ဳိးစိတ္အေရအတြက္မ်ားျဖင့္ ေပါမ်ားႂကြယ္၀ေနေသာ္လည္း မၾကာမီေလာက္ကပင္ ေဒသတြင္းေနထိုင္သည့္လူဦးေရမွာ သိသာစြာက်ဆင္းသြားသည္ကို နားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိ႔ေနာက္ မၾကာမီ ကၽြန္ေတာ္အေျဖရသည္။ “သူတုိ႔က ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အမဲလိုက္လာၾကတာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အက်ဳိးအတြက္ပဲ လုပ္ခဲ့ၾကတာ။ တ႐ုတ္ျပည္ထဲမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ေတာ့ တ႐ုတ္ေတြကပဲ တိရစာၦန္အေရခြံေတြနဲ႔ အဂၤါေတြကို ေစ်းေကာင္းေပးၿပီး စ၀ယ္ၾကေတာ့တာပဲ။ အဲဒီမွာ ေဂဟေဗဒကပ္ဆိုး႐ႈခင္း ေပၚထြက္လာေတာ့တာပါပဲ”ဟု ကၽြန္ေတာ့္လမ္းျပကေျပာသည္။ ဤေနရာတြင္ ဆင္႐ိုင္းတစ္ေကာင္မွ ျမင္ရေတာ့မည္မဟုတ္ေတာ့။ ရွိသမွ်အကုန္လံုးကလည္း ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ၂၀ အတြင္း သတ္ျဖတ္ခံရၿပီး ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၿပီ။ က်ားမ်ားမွာလည္း အလြန္ရွားပါးလြန္းလွကာ ပုန္းေအာင္းၿပီးသာ တည္ရွိေနေတာ့သည္။ ႏွင္းေတာင္က်ားသစ္မ်ားလည္း နည္းသထက္နည္းလာသည္။ ဒီကမၻာေျမမွာ ဒါေတြကို ဘယ္သူရပ္မွာလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္ခရီးတြင္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ေသာ နန္တမိုင္ေတာင္ၾကားသည္လည္း ဗလာဟင္းလင္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အထမ္းသမမ်ားအျဖစ္ လိုက္ပါေပးၾကေသာ မိန္းကေလးႏွစ္ဦးမွာ ဒဇြန္ဒမ္တြင္ႀကီးျပင္းခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ၿပီးခဲ့သည့္ခုနစ္ႏွစ္ခန္႔ကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ရန္ ပူတာအိုသို႔ သူတို႔ေျပာင္းေရႊ႕သြားခဲ့ၾကသည္။ သိပ္မၾကာခင္ မိဘမ်ားလည္း သူတို႔ေနာက္လုိက္ခဲ့ၾကသည္။ ဤသည္မွာ ေတာင္ၾကားမွရြာမ်ား တျဖည္းျဖည္းေပ်ာက္ကြယ္သြားရျခင္းအေၾကာင္းရင္းျဖစ္သည္။ လူမ်ားသည္ ခက္ခဲေသာေတာင္ေပၚအေျခအေန၊ အမဲလိုက္ရျခင္း၊ ေရႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာစိုက္ရန္ ယာမီး ႐ိႈ႕ရျခင္း စေသာအလုပ္မ်ားကို ၿငီးေငြ႕လာၿပီး ေနသာေသာ ပူတာအုိလြင္ျပင္တြင္ နိဗၺာန္ဘံုတစ္ခုကို သြားရွာၾကသည္။ ၿမိဳ႕ျပတည္ေထာင္ျခင္းႏွင့္ လူဦးေရထူထပ္သိပ္သည္းလာျခင္းမ်ားက ကမၻာတစ္၀န္းတြင္ ျဖစ္ေပၚေနၿပီး မေကာင္းသည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ားကိုလည္း စတင္စူးစမ္းလာၾကပါၿပီ။ ေျပာင္းျပန္အံ့ၾသစရာ ျဖစ္ရသည္မွာ ထုိေတာင္ၾကားတြင္ မၾကာမီခ်မ္းသာေသာသူေဌးမ်ားႏွင့္ ႂကြယ္၀သည့္အၿငိမ္းစားပုဂိၢဳလ္မ်ားက အေျခခ်ေတာ့မည္။ ဆူညံၿပီး လူဦးေရထူထပ္သည့္ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေ၀းကြာတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္းခ်မ္းေသာေနရာတြင္ ေနထိုင္ႏိုင္ရန္ ေငြအမ်ားအျပားသံုးကာ လာေနၾကမည့္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ခရီးစဥ္ ၁၂ ရက္ေျမာက္ေန႔တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အရြန္ဒမ္ရြာတြင္ ရပ္နားခဲ့ၾကသည္။ ရြာလူႀကီးက ေႏြးေထြးစြာႀကိဳဆိုသည္။ ၿခံ၀င္းမ်ားမွာ ရွင္းလင္းေနၿပီး ေခြးမ်ားက ေဟာင္ေနၾကသည္။ မတ္ေစာက္သည့္ ေတာင္ေၾကာေအာက္ဘက္တစ္ေနရာတြင္ သီခ်င္းဆိုသံ ကၽြန္ေတာ္ၾကားခဲ့ရရာ ယင္းမွာ ဘုရားေက်ာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအတြင္း အမ်ဳိးသမီးမ်ားမွာ ဘယ္ဘက္ျခမ္းတြင္ထုိင္ၿပီး အမ်ဳိးသားမ်ားက ညာဘက္ျခမ္းတြင္ ထိုင္ေနသည္။ ပြဲၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေက်ာင္းထဲမွထြက္လာသည့္ လူအုပ္ႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၀င္ေပါက္တံခါးမႀကီးသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အနားကို အကုန္လံုး၀ိုင္းလာၾကၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ ႐ုတ္တရက္ပင္ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ လက္ဖ၀ါးအထိကို ကၽြန္ေတာ္ခံစားလိုက္ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထုိသူ႔မ်က္ႏွာကို ကၽြန္ေတာ္မျမင္။ ယင္းမွာ ဒါ၀ီျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာတြင္ ေနာက္ဆံုးက်န္ရွိေနေသာ အာရွပစ္ဂမီလူမ်ဳိးတစ္ဦးပင္။ စူးစမ္းရွာေဖြႏိုင္ဖို႔အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ သူ႔ကိုစကားေျပာလာေအာင္လုပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သဘာ၀အတိုင္းပင္ သူက ရွက္ေနၿပီး ေျပာခ်င္သည့္ပံုမရွိ။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းလမ္းရွာရေတာ့သည္။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ့္ခရီးစဥ္တြင္ အထမ္းသမားအျဖစ္ လိုက္ခဲ့မည္လားေမးရာ သူသေဘာတူသည္။ သူက WCS ၏ ကန္႔သတ္တားျမစ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အမဲလိုက္ျခင္းကိုရပ္ထားရၿပီး ေငြလိုေနသည္။ တစ္ေန႔တည္းမွာပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိုရႊဲစြာ၊ ေမာပန္းစြာျဖင့္ ေနာက္ဆံုးရြာထဲသို႔ ၀င္ေရာက္သြားခဲ့ၾကရသည္။ ရြာေနာက္တြင္ေတာ့ ႏွင္းမ်ား၊ ေတာင္မ်ားႏွင့္ တိမ္မ်ားကိုသာ ျမင္ႏိုင္ေတာ့သည္။ ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ ကံေကာင္းစြာပင္ ေနေရာင္က ေတာင္ၾကားထဲက်ေရာက္လာ၍ ေက်းလက္ေဒသ၏ ျပတ္သားေသာ အေရာင္မ်ားႏွင့္ပံုရိပ္မ်ားကို ျမင္ေတြ႕ရသည္။ ရြာလူႀကီးအိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ခဲ့ၿပီး ၄င္းမွာ တကာရွီအိုဇာကီႏွင့္အတူ ခါကာဘိုရာဇီေတာင္ကို တက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ တိဗက္လူမ်ဳိး၏ညီျဖစ္သည္။ ၎မွာရြာတြင္ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ပံုရသည္။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ေနာက္ဆံုးရြာသို႔ေရာက္ခါမွ အခန္းအလယ္တြင္ တိဗက္မွသယ္လာေသာ တီဗီႀကီးတစ္လံုးႏွင့္ ၿဂိဳဟ္တု႐ုပ္သံဖမ္းစက္စေလာင္းတစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရရာ အံ့ၾသစရာျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႕လည္း ရြာတြင္အနားယူရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ဒါ၀ီ၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ တဟန္ဒမ္မွ တိဗက္ေကာင္ေလးတို႔မွာ ေတာင္တက္ရမည့္ခရီးအတြက္ ျပင္ဆင္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔အလြန္ဆိုးရြားစြာ မတ္ေစာက္ေနသာ ေတာင္တက္လမ္းေပၚသို႔တက္ခဲ့ရၿပီး ရင္ေခါင္းအထိနက္ေသာ ႏွင္းခဲအပံုမ်ားၾကားတြင္ရွိေသာ ေက်ာက္ေဆာင္ေအာက္၌ အိပ္စက္ခဲ့ရသည္။ အရာရာတိုင္းမွာေအးခဲေနၿပီး အမည္မရွိေသာ ေတာင္ထိပ္ဖ်ားမွ ၾကည့္လိုက္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေအာင္ျမင္စြာတက္ႏိုင္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘာမွမျမင္ရ။ ထူထဲေသာျမဴႏွင္းမ်ားႏွင့္။ ျမင္ကြင္းရွင္းသြားသည့္အခါမ်ားတြင္ေတာ့ ေတာင္ပိုင္းမွ ဆင္ေျခေလွ်ာမ်ားေပၚတြင္ ႀကီးမားလြန္းေသာ ႏွင္းထုႀကီးမ်ား။ ကၽြန္ေတာ္ကား ကမၻာတြင္ ေနာက္ဆံုးက်န္ေနေသာ မထိေတြ႕ရေသးသည့္ ေတာ႐ိုင္းေျမတစ္ခုကိုထိေတြ႕ခဲ့ရၿပီ။ ခါကာဘုိရာဇီေတာင္ကိုတက္ႏုိင္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေျမာက္ဘက္သို႔ သံုးရက္ခန္႔ ခ်ီတက္ရေပဦးမည္။ ဒါ၀ီကေတာ့ တစ္ခါတေလတြင္ ေနာက္ဆံုးအသက္ရွင္က်န္ရစ္ေသာ ထ႐ံုလူမ်ဳိးတစ္ဦးအျဖစ္ ထင္ရပါသည္။ အသက္ (၆၂) ႏွစ္အရြယ္ေရာက္ေနသည့္အခ်ိန္တြင္ သူသည္ ထ႐ံုႏွမမ်ားႏွင့္အတူ ေနထိုင္ေနပါသည္။ သူ႔ဇနီးမွာမူ ပ်ားရည္ရွာရင္း ေတာင္ေစာင္းတစ္ခုမွလိမ့္က်ကာ ဆံုးပါးသြားခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သူေျပာသည့္စကားက ရ၀မ္ႏွင့္ ထလူေဒသီယစကားမ်ားႏွင့္ ကြဲျပားသည္။ ၁၉၆၂ တြင္ ျမန္မာေဆးအဖြဲ႕တစ္ခုက အရြန္ဒမ္ရွိ သူ႔လူမ်ဳိးစုရွိရာသို႔ လာေရာက္စစ္ေဆးၾကည့္႐ႈခဲ့ရာတြင္ ကေလးတစ္ဦးသာျဖစ္ေနပါမည္။ ထုိစဥ္က ထိုေနရာတြင္ ထ႐ံုလူမ်ဳိးဦးေရ ၈၀ ခန္႔ အသက္ရွင္ေနထိုင္ေနၾကေၾကာင္း အဖြဲ႕ကတြက္ခ်က္ခဲ့သည္။ အခုေတာ့ ယင္းမွ လူေလးဦးသာ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ပါေတာ့သည္။ အထီးက်န္အဆက္ျပတ္ေနမႈက သူတို႔ကို မ်ဳိးဆက္ျပတ္ေတာက္သြားေစျခင္းျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ မ်ဳိးဗီဇအရ ခ်ဳိ႕ယြင္းအားနည္းမႈေၾကာင့္ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္း ငလ်င္ႀကီးတစ္ရပ္ လႈပ္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ အႀကီးမားဆံုးႀကံဳဖူးသည့္ငလ်င္ဟု ယံုၾကည္ရသည့္ ထုိငလ်င္ေၾကာင့္ ေတာင္ကြဲသြားမႈမ်ားက သူတို႔ကို ေဆြမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ အဆက္ျပတ္သြားေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ အမွန္တရားက အၿမဲပဲ႐ႈပ္ေထြးပါသည္။ ဟိမ၀ႏၲာေတာင္ေၾကာႀကီး၏ ဟိုဘက္အျခမ္းတြင္ေတာ့ တိဗက္ဒရန္လူမ်ဳိးစုျဖစ္သည့္ သူ႔ေဆြမ်ဳိးမ်ားက သူတို႔ပံုစံအတိုင္း၊ ဘာသာစကားႏွင့္ ဓေလ့မ်ားအတုိင္း ေနထိုင္ေနၾကပါသည္။ သူတို႔ တစ္ခါက ေတာင္ထိပ္ဖ်ားေပၚတြင္ဆံုၾကရာ သူက ထုိသူမ်ားကို “ဘယ္သြားမလို႔”ဟုေမးရာ သူတို႔က “မင္းတို႔ ေတာင္ၾကားထဲ၀င္ၿပီး ယာေျမလုပ္ဖို႔ ေနရာရွာမလို႔”ဟု ေျပာၾကသည္။ သူကလည္း “အဲဒီမသြားနဲ႔။ တိရစာၦန္ေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ ေျမလည္းမရွိေတာ့ဘူး”ဟု ေျပာလိုက္သည္ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ ဒါ၀ီ့ကိုၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ဓာတ္က်ပံုမေပၚပါ။ “လူေတြက ေပါက္ကရေတြေျပာေနၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္ဆံုးက်န္တဲ့ ထ႐ံုလူမ်ဳိးတဲ့။ အရြန္ဒမ္မွာရွိတဲ့ ရြာသားအားလံုးက သူတုိ႔ကိုယ္သူတို႔ ထ႐ံုလူမ်ဳိးလို႔ပဲေျပာေနၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က အကုန္ေသြးေႏွာထားတာ။ ထ႐ံုနဲ႔ ထလူေတြနဲ႔ ရ၀မ္ေတြနဲ႔ေလ”ဟု ၿပံဳးၿပီးေျပာပါသည္။ (ေဆာင္းပါးဒုတိယပိုင္း ) https://www.facebook.com/photo.php?fbid=654792274582410&set=a.654792261249078.1073742107.103865773008399&type=1&relevant_count=1